φώτο the sound of silence
by marielliott
Θέλω...
Σε σελοφάν να τυλίξω δυο αστέρια για να στα προσφέρω. Να τα κρεμάσεις σκουλαρίκια για να στραφταλίζουν παρέα με το φωτοστέφανο που μοιάζει με λαμπρός πλανήτης γύρω από το πρόσωπο σου. Κι ο ουρανός να αλλάζει θέση σε κάθε κίνηση του κύκνειου λαιμού σου.
Και μιας ξωθιάς τη χτένα να σου δώσω, για να χτενίζεις τα χρυσά μαλλιά του πιο όμορφου και τρυφερού χαμόγελου σου. Κείνου που μαγεύει τα πουλιά και σωπαίνουν έξαφνα.
Του Πάνα τη φλογέρα για να κοιμίζεις τα μυστικά σου στο σκοτεινό κελάρι της απέραντης κάβας με το θείο νέκταρ της ψυχής σου. Με αυτό που ποτίζεις όσους βρίσκονται τριγύρω και μετά σε ερωτεύονται για αιώνες....
Να σου προσφέρω της Εδεμ τα ρόδα για να τα κάνεις ντεκόρ για το φουστάνι που σαν αέρας πάλλεται γύρω από την μετουσίωση σου. Και που επιθυμώ να σηκώνω κάθε τρεις και λίγο για να σιγουρεύομαι πως τα πέλματα σου στη γη ακουμπούν.
Κι έναν μονόκερο για να σου δείξει τα πατρογονικά σου εδάφη. Την γη που σε έθρεψε και μετά σε ξέβρασε μια θάλασσα τυχαία σε τούτο το μέρος των θνητών.
Την έμπνευση ενός ποιητή θα σου φυτέψω στην αυλή για να καρπίζει αχούς αγάπης και απέθαντου έρωτα τιμώντας τον αντίλαλο της γλυκιάς σου τρυφερότητας.
Θα σε λούσω και με έξι πέπλα σιωπών για να τιμούν τον ήλιο μέσα στα μάτια σου που καίει με φως συμπόνοιας και απέραντης στοργής. Τόσο σπάνιο και πολύτιμο το βλέμμα σου που πληγώνει το δέρμα και φτιάχνει βαθιές τρύπες εξαγνίζοντας τα μιερά σωθικά όσων κοιτάς.
Κι αφού σου πλέξω λίγες προσευχές γύρω από τη μέση, σιμά σου θα σταθώ και θα λυγίσω από την θυσία καθώς ματωμένο μου κομμάτι στα χέρια σου αφήνω, ξεριζωμένο από τα ίδια μου τα νύχια.
Μοναδική είσαι.
Κι όποιος προλάβει.
Όποιος καταλάβει.
Όποιος θελήσει.
Όποιος μπορεί, θα σε φυλακίσει. Για να γευτεί μονομιάς και ώς την τελευταία μπουκιά το θείο που προσφέρεις.
Αγνή, απόλυτη, μοναδική ικμάδα, απλόχερης Αγάπης.
