ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ "ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ" ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ 'ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ' ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ 19/09

Αν είναι κάτι που αγαπώ σχεδόν όσο η ίδια η συγγραφή, αυτό είναι το αντάμωμα, η συνάντηση και η συνομιλία με τους αγαπημένους αναγνώστες. Με αυτούς τους ανθρώπους που ενώνονται πνευματικά και ψυχικά μαζί με τον συγγραφέα και βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι όσο διαρκεί η ανάγνωση του βιβλίου του κι όχι μόνο.

Περίεργα πλάσματα οι συγγραφείς... Μέσα από την απόλυτη μοναχικότητα της δημιουργίας καταντούν στο τέλος να γίνονται οι πιο κοινωνικοί, εισπράττοντας αποδοχή, καλωσόρισμα, αγκαλιές και ανταλλάσσοντας ατέλειωτες συζητήσεις με αυτούς τους οποίους συμπορεύτηκαν μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους.

 Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όσους παραβρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου μου "Θεοί και Φύλακες" που τελέστηκε στο βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία στη Θεσσαλονίκη και μοιράστηκαν μαζί μου τους μαγικούς του κόσμους, τον μύθο και τα μυστικά του.

Θέλω να τους ευχαριστήσω για την τιμή και την αγάπη τους!

Να γυρίσουμε πίσω... We must go back

 Κάπου στην πορεία μας ξέφυγε μια στροφή και χάσαμε το δρόμο...
Γίναμε θρασύτατοι ενώ πλέουμε σε ωκεανούς άγνοιας.
Γίναμε ύπουλοι, ενώ με κάθε μας μαχαιριά, καταφέρνουμε στον εαυτό μας μια πληγή. Ξεγυμνώνουμε το αίσχος μας.
Γίναμε αδιάφοροι γιατί σε εμάς τα πράγματα είναι πιο εύκολα.
Γίναμε υπερόπτες, ενώ αξίζουμε όσο κι ένας κόκκος άμμου σε μια παραλία της Καλιφόρνιας.
Νομίζουμε πως ξεγελάμε τους απέναντι αλλά ξεγελάμε τον εαυτό μας. Κάπου στην πορεία, χάσαμε την ανθρωπιά μας....κι αυτό είναι το χειρότερο. Χάσαμε το κομμάτι που μας έκανε ξεχωριστούς, την ψυχή μας και τώρα ο καθρέπτης απλά, είναι θολός. Γρανάζια και νεκρά μέταλλα για πρόσωπο και στη θέση της καρδιάς μια άδεια μπαταρία.
Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσουμε. Και να γυρίσουμε πίσω...


Somewhere along the way we missed a turn and we lost the way ...
We became brazen while we sail in oceans of ignorance.
We became treacherous, and with each stab, we manage ourselves a wound.
We became indifferent  because things are easier to us.
We became arrogant while we deserve as much as a grain of sand on a beach in California.
We think that we tricking the others but we only tricking ourselves. Somewhere along the way, we lost our humanity .... and this is the worst. We lost the piece that made ​​us special, our souls.. and now the mirror is a blurred. Gears and dead minerals for face and at the position of the heart an empty battery.
Somewhere here we must stop. And we must to go back ...
An evening excursion near my friends!