Κάπου στην πορεία μας ξέφυγε μια στροφή και χάσαμε το δρόμο...
Γίναμε θρασύτατοι ενώ πλέουμε σε ωκεανούς άγνοιας.
Γίναμε ύπουλοι, ενώ με κάθε μας μαχαιριά, καταφέρνουμε στον εαυτό μας μια πληγή. Ξεγυμνώνουμε το αίσχος μας.
Γίναμε αδιάφοροι γιατί σε εμάς τα πράγματα είναι πιο εύκολα.
Γίναμε υπερόπτες, ενώ αξίζουμε όσο κι ένας κόκκος άμμου σε μια παραλία της Καλιφόρνιας.
Νομίζουμε πως ξεγελάμε τους απέναντι αλλά ξεγελάμε τον εαυτό μας. Κάπου στην πορεία, χάσαμε την ανθρωπιά μας....κι αυτό είναι το χειρότερο. Χάσαμε το κομμάτι που μας έκανε ξεχωριστούς, την ψυχή μας και τώρα ο καθρέπτης απλά, είναι θολός. Γρανάζια και νεκρά μέταλλα για πρόσωπο και στη θέση της καρδιάς μια άδεια μπαταρία.
Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσουμε. Και να γυρίσουμε πίσω...
Somewhere along the way we missed a turn and we lost the way ...
We became brazen while we sail in oceans of ignorance.
We became treacherous, and with each stab, we manage ourselves a wound.
We became indifferent because things are easier to us.
We became arrogant while we deserve as much as a grain of sand on a beach in California.
We think that we tricking the others but we only tricking ourselves. Somewhere along the way, we lost our humanity .... and this is the worst. We lost the piece that made us special, our souls.. and now the mirror is a blurred. Gears and dead minerals for face and at the position of the heart an empty battery.
Somewhere here we must stop. And we must to go back ...
An evening excursion near my friends!
Γίναμε θρασύτατοι ενώ πλέουμε σε ωκεανούς άγνοιας.
Γίναμε ύπουλοι, ενώ με κάθε μας μαχαιριά, καταφέρνουμε στον εαυτό μας μια πληγή. Ξεγυμνώνουμε το αίσχος μας.
Γίναμε αδιάφοροι γιατί σε εμάς τα πράγματα είναι πιο εύκολα.
Γίναμε υπερόπτες, ενώ αξίζουμε όσο κι ένας κόκκος άμμου σε μια παραλία της Καλιφόρνιας.
Νομίζουμε πως ξεγελάμε τους απέναντι αλλά ξεγελάμε τον εαυτό μας. Κάπου στην πορεία, χάσαμε την ανθρωπιά μας....κι αυτό είναι το χειρότερο. Χάσαμε το κομμάτι που μας έκανε ξεχωριστούς, την ψυχή μας και τώρα ο καθρέπτης απλά, είναι θολός. Γρανάζια και νεκρά μέταλλα για πρόσωπο και στη θέση της καρδιάς μια άδεια μπαταρία.
Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσουμε. Και να γυρίσουμε πίσω...
Somewhere along the way we missed a turn and we lost the way ...
We became brazen while we sail in oceans of ignorance.
We became treacherous, and with each stab, we manage ourselves a wound.
We became indifferent because things are easier to us.
We became arrogant while we deserve as much as a grain of sand on a beach in California.
We think that we tricking the others but we only tricking ourselves. Somewhere along the way, we lost our humanity .... and this is the worst. We lost the piece that made us special, our souls.. and now the mirror is a blurred. Gears and dead minerals for face and at the position of the heart an empty battery.
Somewhere here we must stop. And we must to go back ...
An evening excursion near my friends!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου