Ο χειμώνας δεν είναι μια εποχή

 Συνεχώς ανακαλύπτω καινούρια πράγματα... Περίεργο δεν είναι; 
 Μα ο χειμώνας δεν είναι μια εποχή.
 Ούτε καν το εύρος μιας ηλικίας. 
 Ο χειμώνας είναι συναίσθημα. Είναι ένας καρπός που το γεύονται ηθελημένα κάποιοι άνθρωποι και παγώνουν με αυτόν την ψυχή τους. Μετά είναι ανίκανοι να αντικρίσουν οτιδήποτε μοιάζει με λιακάδα. Οτιδήποτε θα τους ζεστάνει εσωτερικά, θα τους κάνει να λιώσουν, να διαλυθούν από τη ζεστασιά της αγάπης ή της καλοσύνης ή τέλος τέλος  της ανθρωπιάς κι έτσι, καταλήγουν να σκέφτονται και να αντιδρούν ψυχρά. 
 Να αδιαφορούν, να φθονούν, να εμπαίζουν .
 Γίνονται υπολογιστικές μηχανές, γιατί κι αυτές είναι ψυχρές. Ολόιδιες με τις καρδιές τους.
 Υπάρχουν άνθρωποι λοιπόν που δάγκωσαν το φρούτο του χειμώνα
 Σαν άλλοι λωτοφάγοι. 
 Κι αν εκείνοι είχαν ξεχάσει την πατρίδα, τούτοι εδώ, ξεχνούν έννοιες και ήθη.
 Κι αν αρχικά σε περιπλανούν με τερτίπια, τους καταλαβαίνεις εύκολα στο τέλος.
 Είναι πιθανόν να σου χαμογελάνε, να σου μιλάνε ευγενικά ή να σε προτρέπουν να κάνεις κάτι λέγοντας πως σκέφτονται μόνο το καλό σου... όμως εσύ...
... Κρυώνεις....
 Σαν να περπατάς ξυπόλυτος επάνω σε παχύ, κρυστάλλινο χιόνι. 
Τίποτε από όσα λένε ή κάνουν δε φτάνει σε εσένα ζεστό και τρυφερό ή με ενδιαφέρον. Είναι όλα υπολογιστικά σκληρά και ψεύτικα και ...παγωμένα.

 Ο χειμώνας δεν είναι εποχή ή ηλικία. Είναι συναίσθημα. Κι όσοι τον ενστερνίζονται ... χιονάνθρωποι. Ανίκανοι να νιώσουν ή να δώσουν αγάπη ή καλοσύνη ή τέλος τέλος απλή ανθρωπιά.
Μην τους φοβάσαι! Οι χιονάνθρωποι λιώνουν με τη λιακάδα.