ΔΙΑΛΕΞΕ

Μην ταράζεις τις επιθυμίες... Κράτα αναπνοές και κυλήσου σαν άμμο στο δάπεδο, ανάμεσα από τις χαραμάδες των σαπισμένων σανίδων των χαμένων ονείρων για να μην τρίξουν. Φυγόκεντρους κύκλους μην φτιάχνεις στο υγρό τους κοιμητήριο. Σς!!!! Πάψε. Αν αναγερθούν δε θα είσαι πια ο ίδιος αλλά ένα καταραμένο πλάσμα, στοιχειωμένο και καμιά προσευχή δε θα σου φέρει όσα ζήτησες.

 Άδειασες... στιγμές κενότητας τρέχει η ζωή σου σε δρόμο εκατό μετ'εμποδίων που κάθε σου άλμα κουβαλά δεμένη με τραχύ σχοινί μια πτώση. Μην τα παρατάς! Οπές γέμισε η ψυχή σου που καθεμιά ξερνάει το υλικό που αντίκριζες στο μαγικό σου καθρέπτη από ψέμα και πηλό και τώρα δονούνται τα μέσα σου στεγνά και δίχως περιεχόμενο. Στο κενό θα κόψεις πια το νήμα. Κοίτα πόσα τέλη υπάρχουν πέρα από αυτό το τέλος.

 Αιωρείσαι στο τίποτε για λίγο... Έχασες την ευκαιρία σε τούτη τη ζωή. Την έκλεψε ο χρόνος και με τα χέρια ανοιχτά τον Ωρίωνα  παρακαλείς να σε κάνει κυνηγό, όσα σε ξεπερνούν να τραυματίσεις. Γελιέσαι. Ναι. Μέλι και αγκάθι οι προσδοκίες σου και θήραμα στο βωμό τους είναι ένα ειδώλιο που σου μοιάζει. Όσο αγκαλιάζεις το πεπρωμένο τόσο εκείνο δε θα ματώνει. Τόσο εσύ θα χάνεις λίγο λίγο την ψυχή σου..

Κι αγαπάς ... το λευκό, το απέριττο , το αιώνιο, το αληθινό. Το τραβάς με βαριές και μεγάλες ρουφηξιές από τη μύτη να κατέβει στα πνευμόνια και να τα γεμίσει ασφυκτικά, να τεντώσει τους ιστούς, να γρατζουνίσει τα τοιχώματα, να βγει και να ξεβράσει από τους πόρους, να γίνει εσύ κι εσύ εκείνο. Το θέλεις. Άδραξε το. Ξέρεις πως πρέπει  ορθάνοιχτα να κρατήσεις τα βλέφαρα για τούτο το παραμύθι δίχως τέλος που αγαπάς. Τούτο το παραμύθι που ποτέ δε θα σε κάνει πριγκίπισσα μα δε θα το προδώσεις.