Χίλια μίλια

Χίλια μίλια μακριά η αγάπη μου
σκαλώνει σε άνθη αμυγδαλιάς
ταλαντεύεται κρεμασμένη στη φόδρα  του ανέμου
χοροπηδά ανάλαφρα σε ποταμού κελάρυσμα 
για να σε βρει. 

Χίλια μίλια μακριά η καρδιά μου
στις μαύρες ίριδες της
χρυσάφι από μοναξιά που ανθίζει από λόγια κι 
αγγίγματα λειψά. Γνώση δίχως γνώση η αναζήτηση μας.

Χίλια μίλια μακριά εσύ
με διαπερνούν του ήλιου η αχτίδες
μισή από το άλλο μου μισό και  η ανασεμιά μου,
άλαλο τραγούδι που ψάχνει φτερά για να σε φτάσει.

Χίλια μίλια θέλω ν απλωθώ
να σε αγγίξω
να σε αγκαλιάσω
να σε γευτώ.
Χίλια χρόνια θα το εύχομαι
και χίλιες ζωές θα το προσμένω.

Η συνέντευξη μου στο ξεχωριστό SITE "ARTS AND THE CITY" και τις δυο υπέροχες κυρίες, ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΚΑΤΣΙΟΥΛΗ και ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΚΑΡΑ

Γεωργία Κακαλοπούλου: Πιστεύω πως κάθε βιβλίο για έναν συγγραφέα είναι μια ευκαιρία για να επεκταθεί ως άνθρωπος

http://www.artsandthecity.gr

Κυρία Κακαλοπούλου, το νέο σας βιβλίο "Η Μελωδία της Θύελλας" κυκλοφορεί εδώ και λίγους μήνες από τις εκδόσεις Λιβάνη. Θα το χαρακτηρίζατε ως μία ακόμη ιστορία αγάπης ή δεν είναι μόνο αυτό;
Σε ένα βιβλίο όπου το έντονο αστυνομικό στοιχείο συνδέεται άρρηκτα με μυστικά που καταστρέφουν ζωές και αποτελούν συνάμα κλειδί για την εξέλιξη του μύθου, με ανθρώπινες ιστορίες και χαρακτήρες που συγκλονίζουν  και που εξελίσσονται ταυτόχρονα με την ιστορία, θα υστερούσα λόγου, φαντασίας και χαρακτηρισμού  αν αναφερόμουν πως η ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ πραγματεύεται μια ακόμη ιστορία αγάπης χωρίς αυτό να αναιρεί την θυελλώδη ιστορία έρωτα-αγάπης και πάθους που θρέφεται μέσα στις σελίδες της.
Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε να εμπνευστείτε και να γράψετε τη “Μελωδία της Θύελλας”;
Η ίδια η ΜΕΛΩΔΙΑ  με επέλεξε ως καλό αγωγό και ενσαρκωτή της για την πραγμάτωση της σε βιβλίο. Εγώ ήμουν το γόνιμο έδαφος για την ιδέα καθώς είχα την ανάγκη να γράψω ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, με έντονα πάθη, αστυνομικές προεκτάσεις και ανθρώπινες ιστορίες.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με τεράστια ιστορία και απίστευτη μυθολογία. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που επιλέξατε τη Σκωτία ως σημαντικό τόπο γεγονότων στη “Μελωδία”; Θα μπορούσε ίσως η δική της ιστορία και οι μύθοι της να αποτελέσουν το αντίβαρο;
Η Σκωτία είναι μια χώρα που πάντοτε με γοήτευε με την  ταραχώδη της ιστορία, τα ιδιαίτερα τοπία και τους πλούσιους μύθους της. Κατ εμέ, υπάρχουν αρκετές ομοιότητες ανάμεσα στους δυο λαούς, τους Σκωτσέζους και τους Έλληνες και αυτό με συναρπάζει ακόμη περισσότερο, πράγμα που αποτέλεσε και το κλειδί ώστε να την επιλέξω ως έναν από τους τόπους στους οποίους εξελίσσεται η Μελωδία στη Θύελλα. Φυσικά η ονομασία της που βγαίνει από την ελληνική ρίζα ‘σκοτεινός’ και τα αρχαίων ελληνικών ριζών τοπωνύμια της γενικότερα, την κάνουν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα ως προς ανάλυση πέραν των κέλτικων μύθων της. Δεν ξέρω αν θα έβαζα οποιαδήποτε άλλη χώρα ή μυθολογία ως αντίβαρο στην δική μας λατρεμένη ιστορία και μυθολογία αλλά σίγουρα σέβομαι και θαυμάζω τη συγκεκριμένη.

Έχετε μεγάλη αγάπη στη μυθολογία και προτιμάτε να βαφτίζετε τους ήρωες σας με αρχαιοελληνικά ονόματα. Γιατί όμως Περσέας; Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε άλλο αρχαιοελληνικό όνομα. Γιατί αυτό;
Όποιος έχει διαβάσει τη Μελωδία στη Θύελλα, γνωρίζει ήδη γιατί ονόμασα Περσέα τον κεντρικό μου ήρωα. Ήθελα ο ήρωας μου να έχει το όνομα και τις ιδιότητες όχι ενός θεού αλλά ενός ημίθεου. Να στέκει με το ένα πόδι στην τελειότητα και με το άλλο στη φθορά. Να ζει στο φως και το σκοτάδι. Να είναι υπεράνθρωπος και τα ταυτόχρονα θνητός, φθαρτός, μεμπτός, ατελής. Ο Περσέας ήταν ήρωας και εραστής και αυτό ακριβώς είναι και ο Περσέας της Μελωδίας.
Στο σύνολο του έργου σας, σίγουρα στους “Λόγους Μοναξιάς” και στη «Μελωδία» πιο έντονα, αντιλαμβανόμαστε τη σημαντικότητα που θεωρείτε πως έχει ο ρόλος του γονιού στη διαμόρφωση της μετέπιπτα πορείας ενός ανθρώπου. Σε αρκετά σημεία, προσωπικά, θυμώσαμε με κάποιες κινήσεις γονιών απέναντι στα παιδιά τους. Πόσο εύκολο σας ήταν να διαχειριστείτε συγγραφικά τα συναισθήματα που εσείς βιώσατε;
Σε έναν άνθρωπο που κατά τη γέννηση του αποτελεί ‘tabula rasa’, άγραφο πίνακα και λευκό χαρτί, ο ρόλος του γονέα και γενικότερα του οικογενειακού περιβάλλοντος είναι ο σημαντικότερος ως προς τη διαμόρφωση του χαρακτήρα αλλά και τη μετέπειτα πορεία του στη ζωή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν περιθώρια για παρεκτροπές και εξαιρέσεις του κανόνα. Θεωρώ την οικογένεια θεμέλιο λίθο στη διαμόρφωση χαρακτήρα-βίου,  και αυτό διαφαίνεται ξεκάθαρα μέσα στις ιστορίες μου. Όσον αφορά τώρα τη διαχείριση των δικών μου συγγραφικών συναισθημάτων, θα απαντήσω πως απέναντι σε ήρωες που είναι αντίθετοι με τις πεποιθήσεις μου υπομένω και επιμένω ακόμη και σε στιγμές που αισθάνομαι να εκρήγνυμαι από τις πράξεις και τις βουλές τους, προκειμένου να περάσουν ξεκάθαρα τα μηνύματα που κάθε κόντρα ήρωας κουβαλά, ακόμη κι αν κατά τις συμπληγάδες των καταστάσεων που διαμορφώνουν, χαθούν ‘ουρές, φτερά, ζωές’. Ο ρόλος μου δεν είναι να ωραιοποιώ γεγονότα ή χαρακτήρες αλλά να τους καταγράφω όπως αυτοί είναι, όπως μου δίνονται για την κατά το καλύτερο δυνατό εξέλιξη του μύθου και των μηνυμάτων που κουβαλούν.
Έχοντας διαβάσει όλα σας τα βιβλία μπορούμε να θεωρήσουμε πως δεν έχετε εντάξει τον εαυτό σας σε ένα και μόνο είδος. Συνειδητή επιλογή ή απλώς αφήνεται την καρδιά σας και την πένα σας να σας οδηγήσουν;
Σε κάθε μου ιστορία, με οδηγεί η έμπνευση και το μαγευτικό τραγούδι της μούσας. Ο χαρακτήρας μου είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας για τις επιλογές μου ως προς τα θέματα και τα είδη. Μου αρέσει να ασχολούμαι με πολλά, να ανακαλύπτω πράγματα, να μαθαίνω, να πειραματίζομαι. Πιστεύω ακράδαντα πως κάθε βιβλίο για έναν συγγραφέα είναι μια νέα ευκαιρία για να επεκταθεί ως άνθρωπος και πνεύμα και μαζί του να συμπαρασύρει και τους αναγνώστες. Η φαντασία από μόνη της δεν έχει στεγανά και είδη, απλώνεται παντού, είναι απεριόριστη και παντοδύναμη στον κόσμο της.
Μέσα από τα βιβλία σας μας χαρίσατε πολλούς ιδιαίτερους χαρακτήρες. Έχουν όλοι κάτι δικό σας, ένα κομμάτι του δικού σας χαρακτήρα ή είναι όλοι ολοκληρωτικά πλασματικοί ως προς τα χαρακτηριστικά τους; Αν έπρεπε να διαλέξετε ως αγαπημένο σας έναν και μοναδικό ήρωα από το σύνολο του έργου σας, ποιος θα ήταν;
Συνειδητά ή ασυνείδητα ο δημιουργός περνά στις ιστορίες και στους ήρωες του κομμάτια των πεποιθήσεων, των σκέψεων, των χαρακτηριστικών και των εμπειριών του. Ένα βιβλίο είναι ακλόνητα συνυφασμένο με τον συγγραφέα του χωρίς αυτό να σημαίνει πως στις σελίδες του δεν εμφανίζονται κόντρα ρόλοι και καταστάσεις, αντίθετοι του ψυχισμού και του εσωτερισμού του. Αυτή είναι και η μαγεία του. Είμαστε και δεν είμαστε μέσα στις ιστορίες μας. Τις δημιουργούμε και μας δίνονται. Οπότε, οι χαρακτήρες μου έχουν και δεν έχουν κομμάτια μου, είναι και δεν είναι πλασματικοί. Όσον αφορά την ερώτηση για το αν έχω κάποιον ήρωα που για μένα να είναι μοναδικός, ξεχωριστός, αγαπημένος; Έχω τις αδυναμίες μου αλλά δε μπορώ να ξεχωρίσω έναν μόνο. Ίσως γιατί καθένας από τους ήρωες μου, έζησε μέσα μου καθ’όλη τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου εδραιώνοντας τη θέση του στην καρδιά μου. 

Μέσα από τα βιβλία σας ταξιδεύουμε σε μεγάλες πόλεις, χωριά, συναντάμε θεούς και θνητούς. Ποια είναι η πηγή έμπνευση σας για όλα αυτά; Τι είναι αυτό που σας εμπνέει και σας βοηθάει να γράφετε;
Πηγή έμπνευσης μου είναι κάθε τι που έχει τη μαγική ικανότητα να αγγίξει έντονα, πονώντας σχεδόν τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου ώστε να εκτροχιάσει τη φαντασία μου με σκοπό τον κατευνασμό αυτού του άλγους. Η έμπνευση είναι κεντρί που μπορεί να το κραδαίνει γερά ένα μουσικό κομμάτι, ένα μουντό πρωινό, ένα δέντρο ολομόναχο καταμεσής ενός θερισμένου χωραφιού, χρώματα, αρώματα, χαμόγελα, αγκαλιές, μια σκηνή σε ταινία, ένα πρόσωπο, ένας τόπος. Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν την απαρχή της έμπνευσης αλλά ταυτόχρονα και το μέσο διάβασης ή την τροχαλία που κινεί και συνεχίζει τη γραφή.
Πότε ήταν εκείνη η στιγμή που νιώσατε πως αυτό θέλετε να κάνετε στη ζωή σας, είναι να γίνετε συγγραφέας; Ποιο στοιχείο θεωρείτε πιο σημαντικό σε έναν δημιουργό, την έμπνευση ή την πειθαρχεία;
Μυστικά, πάντοτε ήθελα να γίνω συγγραφέας. Δε θυμάμαι πότε το κατανόησα πλήρως αλλά έχω νωπή την εικόνα του εαυτού στο γυμνάσιο, σκυμμένο στο προαύλιο πάνω από ένα πρόχειρο τετράδιο, να σκαλώνει μικρές ιστορίες και να καταγράφει συναισθήματα. Όσο για το αν θεωρώ σημαντική την έμπνευση ή την πειθαρχία, θα έλεγα πως η έμπνευση και η φαντασία είναι το υλικό και η πειθαρχία το εργοστάσιο που θα μετατρέψει αυτό το υλικό σε προϊόν. Το ένα συμπληρώνει το άλλο καθώς για να γράψει κανείς απαιτείται μόχθος και επιμονή.
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε σε ένα λατρεμένο και επιτυχημένο βιβλίο σας. “Το διαμάντι της Ερήμου”. Ένα από τα πρώτα σας λογοτεχνικά έργα το οποίο έγινε ιδιαιτέρως αγαπητό από το αναγνωστικό κοινό. Φιλοδοξείτε κάποια στιγμή να το επανεκδώσετε;
 Είναι το πρωτόλειο μου κι έχει προσφέρει σε εμένα αλλά στους ελάχιστους αναγνώστες που κατάφεραν να το αποκτήσουν, ένα ταξίδι γεμάτο ρομαντισμό και περιπέτεια, φτιαγμένο από αρώματα και χρώματα ανατολής. Σκέφτομαι έντονα την επανέκδοση του εφόσον πέρα από την προσωπική μου επιθυμία, συχνά μου γίνεται έκκληση από αναγνώστες γι αυτό. Έχω ξεκινήσει ήδη την επέκταση-μεγάλωμα της ιστορίας του ώστε όταν με το καλό επανέλθει στην αγορά, να είναι πιο ‘χορταστικό’ για τους αναγνώστες.
Είστε πολυγραφότατη και έχετε καταπιαστεί με αρκετά διαφορετικά είδη. Γνωρίζουμε πως ασχολείστε και με την ποίηση. Σχεδιάζετε, ίσως, να εκδώσετε κάποια στιγμή μία συλλογή με τα ποιήματά σας;
Μου αρέσει να γράφω κάποια πεζά ποιήματα. Για μένα η ποίηση σημαίνει ανόθευτο ψυχικό απόσταγμα και θαυμάζω τους δημιουργούς της. Είναι μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή διαδικασία που ακολουθώ κάποιες φορές ως διέξοδο στη συσσώρευση έντονων συναισθημάτων. Δεν σκέφτηκα ποτέ πως θα μπορούσα να εκδώσω μια συλλογή χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα απέκλεια ένα τέτοιο ενδεχόμενο εφόσον η ζωή προσδιορίζει ανατροπές.

Ποιο βιβλίο είναι εκείνο που το ζηλέψατε και θα θέλατε να το έχετε γράψει εσείς; Να τολμήσουμε να ρωτήσουμε τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Ζήλεψα πολλά βιβλία αλλά δε θα ήθελα να γράψω ποτέ κάτι που άνηκε σε κάποιον άλλον και το έχω ξαναπεί. Διαβάζω το ‘Οκτώ’ της Κάθριν Νέβιλ και ομολογώ πως είναι από τα βιβλία που σε συνεπαίρνουν με την πλοκή, το μέγεθος των πληροφοριών που εισπράττεις, το μυστήριο και τους γρίφους.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια; Θα θέλατε να μας κάνετε κάποια αποκάλυψη;
 Επικαλούμαι την μούσα αυτό το διάστημα. Οποιοδήποτε συγγραφικό μου βήμα παρακάτω, θα γίνει άμεσα γνωστό στο αναγνωστικό μου κοινό.
Το βιβλίο σας “Θεοί και Φύλακες” έγινε τεράστια επιτυχία και έχει φανατικούς αναγνώστες. Τους αφιερώνουμε λοιπόν την επόμενη ερώτηση. Μπορούμε να ελπίζουμε και να περιμένουμε τη συνέχειά του;
Το ‘Θεοί και Φύλακες’ όπως γνωρίζετε ανήκει στο είδος της φανταστικής λογοτεχνίας. Πρωτοβγήκε στην αγορά το 2011 κι έχει ως θέμα του μια προφητεία, αρχαίους Έλληνες Θεούς, Τιτάνες και Αθάνατους που μπλέκονται σε μια ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, κάνοντας τα όρια διάφανα σχεδόν. Έχω ετοιμάσει κάτι εδώ και λίγο καιρό που ανήκει στο ίδιο είδος, κινείται σε αυτά τα όρια και συνδέεται με το ‘Θεοί και Φύλακες’ δίχως να αποτελεί τη συνέχεια του. Θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή στο μέλλον, θα το δούμε στα ράφια των βιβλιοπωλείων, ώστε να μπορώ να μοιραστώ μαζί σας ένα ταξίδι μυστηρίου, φαντασίας, γρίφων και μυθολογίας.

Μίλησε στη Νικολέτα Κατσιούλη και Μαρία Μπακάρα

H συγγραφή είναι μέθη.

 H συγγραφή είναι μέθη.
 Σηκώνεις το κανάτι με το κρασί και καταπίνεις και καίγεσαι και ρέει το πορφυρό υγρό έξω από τα χείλη σου και στο λαιμό και το στήθος σου και κατρακυλάει στα σωθικά σου, σε καταβρέχει ολόκληρο,  σε ποτίζει και αχνίζεις έμπνευση και πάθος και στρώνεις τραπέζια με ποτήρια και πιάτα πήλινα, πλασμένα από της ψυχής τα χέρια που δεν γνωρίζει κρύσταλλα και πολυτέλεια και ζαλισμένος τραγουδάς, χορεύεις, πνίγεσαι και λιποθυμάς. Και μυρίζεις χώμα, δέντρο, ουρανό και θάλασσα και μυρίζεις ανθρώπινη ουσία και δέρμα και ιδρώτα και δάκρυ και χνώτο, και δεν βλέπεις ταμπέλες και κανόνες και ονόματα, όρια και στεγανά.
Για μένα η συγγραφή είναι μέθη, και όποιος μεθύσει ξέρει πως είναι γλυκιά η αίσθηση της και πέφτει μετά ολόκληρος στο υδρείο με το κερασένιο χρώμα.
Αποτάσσομαι. Απεταξάμην.
Η ψυχή δεν ξέρει να διαβάζει... μόνο να γράφει.