Η Γεωργία Κακαλοπούλου συνομιλεί με την Ιουλία Ιωάννου για το vivlio-life.gr
Συγγραφέας του μυθιστορήματος «Η Υπόσχεση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη
«Όταν κάποιος είναι σημαντικός για εσένα, δεν έχει καμία σημασία το φύλο, η ηλικία, η ομορφιά, το χρώμα… το παρελθόν του. Σημασία έχουν όσα σε κάνει να αισθάνεσαι…»
«Γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν μπροστά στους τίτλους και στο χρήμα, τα λάθη συγχωρούνται εύκολα όταν γίνονται από κάποιον ανώτερο και μεγαλοποιούνται από κάποιον ίσο ή και υποδεέστερο…»
«Συνήθως, όταν κάποιος βιώνει έντονο πόνο, έχει απόλυτη ανάγκη είτε τη φυγή είτε την προσήλωση στα καθημερινά, στα γνωστά και στα οικεία».
«Κανείς δε βιώνει την ευτυχία σε μάκρος. Τη ζει στις στιγμές, σε όσα αγαπά και όσα του δίνονται σε μικρές δόσεις. Αν η ευτυχία ήταν κάτι που κρατούσε αιώνια, θα έχανε τη θαυμαστή της σημασία. Οι απογοητεύσεις είναι αυτές που μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να απολαμβάνουμε τις στιγμές της ευτυχίας».
«Ήθελε να σιγουρευτεί, μα τίποτα δεν είναι σίγουρο στον έρωτα. Καμία εγγύηση. Στον έρωτα ρισκάρεις και είτε χάνεις είτε κερδίζεις. Όταν μένεις με τα χέρια σταυρωμένα ή αποσύρεσαι, τότε ο σωστός χρόνος σε εγκαταλείπει. Χάνεις την ευκαιρία. Και μένεις πάντα με τη γεύση της ανικανοποίητης ανάγκης να μοιραστείς όσα βιώνεις, νιώθεις, επιθυμείς. Χάνεις την ευκαιρία να παραδεχτείς και να εξιλεωθείς απέναντι στα πνιγηρά βάθη των έσω σου. Ποτάμι ορμητικό ο έρωτας μέσα στα στήθη των ανθρώπων. Είτε ανοίγεις τα φράγματα, για να κυλήσει προς τα έξω και να ξεθυμάνει η δύναμή του, είτε τον κρατάς μέσα σου κρυφό και ανελέητα σε πνίγει».
Η Υπόσχεση της Γεωργίας Κακαλοπούλου είναι ένα απίστευτο μυθιστόρημα γεμάτο μηνύματα αγάπης, συγχώρεσης, ενός ανυπέρβλητου έρωτα που βιώνουν οι πρωταγωνιστές του. Βιώνεις μαζί τους την ένταση των συναισθημάτων τους, αγανακτείς με την αδικία και τη μοίρα που καθορίζει τις ζωές των ανθρώπων, που τις χρησιμοποιεί σαν πιόνια και τους καταδικάζει να κουβαλούν πάνω τους τα λάθη των άλλων. Μια κατάρα είναι εκείνη που κινεί τα νήματα, μια βαριά κατάρα που αιώνες, γενιές και γενιές δεν αφήνει κανέναν να ξεφύγει από τα δίχτυα της. Τι είναι ικανό να αλλάξει αυτή την κατάσταση, να φωτίσει τις σκοτεινές σκιές και να τις απελευθερώσει; Μα, μόνο η αληθινή αγάπη!
– Γεωργία μου, σε καλωσορίζω στο vivlio-life και θα ήθελα να μου πεις τη δική σου άποψη για τα τερτίπια της μοίρας… πιστεύεις λοιπόν στη μοίρα και στο τι κουβαλάει ο άνθρωπος από τους προγόνους του;
Ιουλία μου πρώτα από όλα θα ήθελα να σε ευχαριστήσω θερμά για την τιμή και τη χαρά που μου δίνεις φιλοξενώντας εμένα και την «Υπόσχεση» μου στο έγκυρο και δυναμικό σου vivlio-life. Όσον αφορά την ερώτηση σου, θεωρώ πως σε έναν μεγάλο βαθμό η μοίρα παίζει ρόλους πρωταγωνιστή στις ζωές των ανθρώπων παρόλο που τις περισσότερες φορές είναι ένας άχρωμος κομπάρσος που εμφανίζεται έπειτα από τη δύναμη των επιλογών τους κι ως αποτέλεσμα αυτών. Όμως δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι, που μέσα στη μικρότητα μας στεκόμαστε ανίκανοι να ελέγξουμε τα πάντα. Κάποιες καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα έρχονται σα μοίρα στο δρόμο μας. Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις ή ακόμη καλύτερα, πιστεύω πως οι συμπτώσεις είναι απειροελάχιστες στις ζωές των ανθρώπων. Και ναι, οι πρόγονοι μας, οι άνθρωποι που δημιουργούν το περιβάλλον του κύκλου της ζωής μας παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτή και την πορεία της. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ανάλογα πάντοτε με την περίπτωση.
– Η ηρωίδα σου είναι ένα πλάσμα μαγικό, μοναδικό, που δεν διστάζει να αναμετρηθεί με τον ίδιο το διάβολο -όπως τον χαρακτηρίζει- και να παραδώσει την καρδιά της στα χέρια του. Πόση ψυχική δύναμη χρειάζεται κάποιος για να τα βάλει με κάτι τόσο δυνατό όσο η γνώση ότι κάνει λάθος αλλά δεν μπορεί να αντισταθεί;
Η καρδιά μοιάζει με δυναμίτη. Και σε συνάρτηση με τον έρωτα γίνεται ανεξέλεγκτη, ικανή να διαλύσει τα στέρεα δρομάκια της λογικής σε δευτερόλεπτα και να δημιουργήσει χαώδη κενά κι απέραντα χάσματα επισφαλή για την ορθή πορεία του ιδιοκτήτη της ακόμη κι αν αυτός γνωρίζει καλά όσα το μυαλό του ψιθυρίζει με τρόμο, προειδοποιώντας τον για τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Έτσι και η ηρωίδα μου δε μπορεί να ορίσει και να υποτάξει τη δύναμη του έρωτα που πλευρίζει μοιραία τη νεανική της καρδιά. Δε είναι θέμα ψυχικής δύναμης το να αποδεχτείς τη μεγαλύτερη δύναμη της φύσης, τη γενεσιουργή αιτία όλων, ακόμη κι αν γνωρίζεις το τραγικό της φινάλε. Για μένα είναι απλώς αποδοχή των συναισθημάτων που δίχως άδεια εισέβαλαν στην ψυχή σου και σε κυρίεψαν.
– Ο τρόπος που μεγαλώνει ένας γονιός το παιδί του αντικατοπτρίζεται στο χαρακτήρα που θα διαμορφώσει μεγαλώνοντας. Όμως υπάρχει κάτι ακόμα, η ανάγκη να ανακαλύψει τη διαφορετική αλήθεια από αυτή που του έχει εμφυσήσει και αν έχει μέσα του κάποια καλά στοιχεία θα βρεθεί τρόπος να βγουν προς τα έξω. Ο Μάσιμο γνώριζε ή όχι ότι διέθετε καλά στοιχεία μέσα του;
Για μένα, ο Μάσιμο δε γνώριζε τον εαυτό του. Μέσα του θέριευαν απορίες και ανάγκες που δε μπορούσε να εξηγήσει παρόλο που οι πεποιθήσεις του είχαν φτιαχτεί και είχαν εξελιχθεί με συγκεκριμένο τρόπο. Το θέμα όμως είναι πως καθένας από μας κουβαλάει μαζί με τον γενετικό του κώδικα ή ακόμη και τη γαλούχησή του, κομμάτια ενός ψυχισμού ακριβά ιδιωτικό, καλό ή κακό, που αναλογεί σε αυτή τη μονάδα και μόνο. Ο Μάσιμο δε γνώριζε αυτό τον ψυχισμό, είχε φτιάξει στο μυαλό του μια συγκεκριμένη εικόνα και με αυτή πορευόταν.
– Ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη στη ζωή, είναι αυτός που μπορεί να αλλάξει το χαρακτήρα και την πορεία του καθενός μας. Ο φόβος όμως πολλές φορές δεν αφήνει τους ανθρώπους να ακολουθήσουν τα θέλω της καρδιάς τους. Ο φόβος ή η πεποίθηση ότι δεν έχουν το δικαίωμα στην ευτυχία;
Πότε το ένα και πότε το άλλο. Ο άνθρωπος βρίσκει πολλές δικαιολογίες όταν πρόκειται να λάβει αποφάσεις. Δικαιολογίες για να πάει παρακάτω ή για να μείνει στα ίδια, τα γνώριμα και ασφαλή. Εγώ προσωπικά, έρωτα θα χαρακτήριζα τον διακαή πόθο όχι μόνο για ένα άτομο αλλά και για μια εργασία, για ένα ταξίδι, μια γνώση, για μια δημιουργία, για οτιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστε να παρασυρόμαστε σε ξέφρενα όνειρα. Η δειλία δεν ταιριάζει στις ερωτευμένες καρδιές, εκτός κι αν όπως αναφέρεις, πιστεύουν πως δεν έχουν λόγο στην ευτυχία.
– Η Υπόσχεση είναι το έκτο σου μυθιστόρημα. Είναι κάποιο από τα προηγούμενά σου που αγαπάς ιδιαίτερα, που ξεχωρίζεις τα περισσότερα δικά σου στοιχεία μέσα από αυτό;
Λατρεύω όλα μου τα δημιουργήματα και ανακαλύπτω σε καθένα ξεχωριστά, κομμάτια του εαυτού, της υπόστασης, των ονείρων και των πιστεύω μου. Υπάρχει ένας ήρωας σε κάποιο βιβλίο που είναι το άλτερ έγκο μου, η αδερφή ψυχή μου, αλλά δε θα ήθελα να το αποκαλύψω εφόσον θεωρώ πως δεν είναι σωστό να το πράξω και ταυτόχρονα δίνω το έναυσμα στους αναγνώστες μου να οδηγηθούν σε αυτή την ιδιαίτερη αναζήτηση για μένα. Όμως πριν ολοκληρώσω την απάντηση θα ήθελα να ομολογήσω πως επιθυμώ, και εύχομαι ολόψυχα να μπορέσω να επανεκδώσω κάποια από τα προηγούμενα βιβλία μου εφόσον τα τρία από τα έξι, δεν κυκλοφορούν πλέον.
– Η έρευνα που χρειάστηκε να κάνεις για την Υπόσχεση τι σε δίδαξε, τι σου άφησε μέσα σου που πάντα θα θυμάσαι;
Είμαι πάντοτε γεμάτη τελειώνοντας ένα βιβλίο. Η Υπόσχεση όπως και τα προηγούμενα βιβλία μου, μου έχει αφήσει μεγάλο πλούτο γνώσεων αλλά κυρίως συναισθημάτων κι εμπειριών. Κάτι όμως που θα ήθελα να επισημάνω κι έχει για μένα ιδιαίτερη σημασία είναι το εξής: Ένα μεγάλο κομμάτι από την ιστορία της Υπόσχεσης διαδραματίζεται στη Σικελία και συγκεκριμένα στις Συρακούσες και την Ορτυγία. Επέλεξα αυτή την περιοχή για την πλούσια ιστορία της και για τους δεσμούς της με την Ελλάδα. Παρόλο που τα βιβλία μου εκτυλίσσονται συχνά και σε ξένους τόπους, καίριος στόχος μου, εκτός από το να ταξιδέψω τον αναγνώστη και να του παρέχω πληροφορίες σχετικά, είναι να αναδείξω τη δική μου χώρα και τον δικό μας πολιτισμό. Στην «Υπόσχεση» και τις Συρακούσες λοιπόν βρήκα πολλή Ελλάδα… Για μια ακόμη φορά όπου κι αν πάω αυτήν ανακαλύπτω… κι όχι, η Ελλάδα δεν με πληγώνει, εμείς είμαστε που την πληγώνουμε.
Σου εύχομαι κάθε επιτυχία, καλές εμπνεύσεις και πολλή πολλή ευτυχία να πλημμυρίζει τη ζωή σου!
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μπορεί μια νεαρή κοπέλα να μεταμφιεστεί σε αγόρι για να εισχωρήσει στα άδυτα μιας αντρικής αθλητικής ομάδας προκειμένου να ανακαλύψει τον δολοφόνο του πατέρα της;
Τίποτα δεν είναι ικανό να κρατήσει την Τάμι μακριά από τον οίκο των Κονσίτο Αρά και τη σχολή χάντμπολ Ζέφιρο, στις Συρακούσες. Η μυστηριώδης έλξη που της ασκεί το παλιό αρχοντικό και ο ιδιοκτήτης του, ο κακότροπος και σκληρόκαρδος Μάσιμο, αλλά και η ανάγκη της να αποδοθεί δικαιοσύνη την υποχρεώνουν να πάρει μέρος σε μια ασύλληπτη περιπέτεια, που θα αλλάξει τον ρου της μοίρας.
Η ζώνη της Ντιάνα, ένα πολύτιμο κειμήλιο το οποίο καταράστηκε η πρώτη κοντέσα της οικογένειας Κονσίτο Αρά και στοιχειώνει όλους τους απoγόνους, θα μπλέξει στα γρανάζια της κατάρας τις ζωές πολλών ανθρώπων.
Ποιος έκλεψε τη ζώνη;
Πώς θα λυθεί η κατάρα που βαραίνει τις πλάτες του Μάσιμο; Ποιος είναι ικανός να γεμίσει με φως την άδεια του καρδιά και να τον σώσει από τον βέβαιο χαμό του;
Αντέχεις ή παραδίνεσαι; Μάχεσαι ή ρίχνεις κουρασμένα το σπαθί και την ασπίδα;
Ο Μάσιμο σηκώθηκε από την καρέκλα του και το δωμάτιο αμέσως έδειξε μικρότερο, καθώς η ψηλή του κορμοστασιά γέμισε τον χώρο.
Για άλλη μια φορά, η Τάμι ταράχτηκε. Αυτός ο άνθρωπος είχε την ικανότητα να την αναστατώνει ακόμη και με τις πιο απλές κινήσεις του.
Οι μαύρες ίριδες των ματιών της έγιναν τεράστιες, καθώς το βλέμμα της ενώθηκε με το δικό του – κοφτερό αδαμάντινο ξυράφι ανάμεσα σε μαύρες βλεφαρίδες.
Ναι, δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν ένας σκοτεινός άγγελος. Ένα πλάσμα χαραγμένο από κατάρες, μίση και πάθη, που όμως την είχε γοητεύσει, κάνοντάς τη να τον αγαπήσει με όλο της το είναι.
Ήταν δική του πια.
?
