Υπάρχουν

Υπάρχουν λέξεις που πεθαίνουν πριν καν σχηματιστούν σαν άμβλωση σε παγωμένο χειρουργείο.

Υπάρχουν όρια που ξεπερνιούνται άηχα, διαλύοντας εσωτερικά τα στήθη σαν ωστικό, σαρωτικό κύμα.

Υπάρχουν αγγίγματα στειρωμένα στην ακινησία και στιγμές που γίνανε άστρα σκοτεινά, χαμένα σε ένα αχανές σύμπαν που τις ξεπέρασε δίχως να τις μετρήσει...

Υπάρχουν άνθρωποι κλειδιά πασπαρτού
πριν το καταλάβεις σε ξεκλειδώνουν, σε κλέβουν, σε απογυμνώνουν, σε εξημερώνουν...
Παύεις να προσεύχεσαι τους φόβους και τα όνειρα σου.

Υπάρχεις εσύ που τρέμω να αντικρίζω.
Σέρνεται στις γραμμές των χειλιών ανέλπιστος ο έρωτας, στερημένος και πικρός.

Υπάρχω εγώ κινούμενη εικόνα σε έναν κόσμο που σταμάτησε εμπρός σου.
Γύρω γύρω και πέρα δώθε από τον άξονα.

Σε μια ανυπαρξία , υπάρχω... ώσπου πραγματικά να σ'αποκτήσω.

Η κριτική της ομότεχνης Μαρίας Στεφάνου για το βιβλίο μου "Η Υπόσχεση".

Maria Stefanou added it

Όσοι γνωρίζουμε την πένα της Γεωργίας Κακαλοπούλου, ξέρουμε πως κάθε της βιβλίο είναι μοναδικό ταξίδι σε πάμπολλα συναισθήματα και μεγάλες συγκινήσεις. Όμως θα μου επιτρέψετε να πω πως αυτή τη φορά με το τελευταίο της βιβλίο «Η υπόσχεση», ξεπέρασε τον εαυτό της.
Η Τάμι, είναι μια νεαρή, ευαίσθητη κοπέλα με μεγάλη καρδιά κι αγάπη για τη λογοτεχνία. Τα τραγικά νέα για τη δολοφονία του πατέρα της τη συγκλονίζουν μα παράλληλα της δίνουν τη δύναμη να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Σύντομα βρίσκεται στις Συρακούσες και δεν θα διστάσει να παραστήσει το αγόρι, ώστε να γίνει μέλος μιας αντρικής αθλητικής ομάδας χάντμπολ για να ανακαλύψει την αλήθεια.
Από την άλλη, ο αρχηγός της ομάδας και κόντες Μάσσιμο Κονσίτο Αρά, είναι φορτωμένος με μια βαριά κατάρα που απειλεί τη ζωή του ενώ το παράξενο καινούριο αγόρι στην ομάδα του, του προκαλεί παράξενα συναισθήματα…
Κι αυτά είναι τα μόνα που θα σας πω για την πλοκή του βιβλίου ελπίζοντας πως έχω ήδη εξιτάρει αρκετά την περιέργειά σας!
Με τρόπο ονειρικό θα έλεγα, η Γεωργία ξετυλίγει ένα λυρικό κουβάρι γεγονότων και συναισθημάτων χαρίζοντας στους αναγνώστες της μια ιδιαίτερη και ασύγκριτη εμπειρία. «Η Υπόσχεση», δεν είναι το συνηθισμένο ερωτικό βιβλίο. Έχει πολλές ανατροπές, συγκρούσεις, περιπέτεια αλλά και βαθύτερα νοήματα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ήθελα να υπογραμμίσω με μολύβι φράσεις της Τάμι που παρά το νεαρό της ηλικίας της, είναι μια γυναίκα που ξέρει πολύ καλά τι θέλει, που δεν φοβάται τη ζωή αλλά αντίθετα τη ζει παίρνοντας και τα ανάλογα ρίσκα.
Υπάρχουν όμως κι άλλοι πολλοί χαρακτήρες που παίζουν παράξενα παιχνίδια στο παρασκήνιο ενώ οι πρόγονοι του Μάσσιμο θα λέγαμε ότι είναι πρωταγωνιστές ακόμα και κατά την απουσία τους.
Ο ερωτισμός ανάμεσα στο κεντρικό ζευγάρι είναι διάχυτος ενώ ο έρωτας απαγορευμένος αφού είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς το φύλο της κεντρικής ηρωίδας. Ωστόσο κάπου στην πορεία, καταλαβαίνει κανείς πως σημασία δεν έχει το φύλο ενός ανθρώπου αλλά αυτό που κρύβει στην ψυχή του και ομολογώ πως αυτή είναι για μένα η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά και με άγγιξε βαθιά.
Θα μπορούσα να μιλώ γι’ αυτό το βιβλίο με τις ώρες, να γράψω ατελείωτες γραμμές αλλά πιστεύω ότι θα ήταν προτιμότερο για τον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά, να το διαβάσει και ν’ απολαύσει το ταξίδι.
Είναι στην κυριολεξία ένα βιβλίο που με μάγεψε και με γέμισε συναισθήματα μα κυρίως με ικανοποίησε απόλυτα μέχρι και την τελευταία του αράδα!
Αγαπημένη μου Γεωργία τα συγχαρητήρια μου!

Μαρία μου.... σε ευχαριστώ για τα λόγια σου που δημιούργησαν έκρηξη χαράς και ικανοποίησης μέσα μου...!

Joy

Ευτυχία για έναν συγγραφέα είναι η αγάπη των αναγνωστών του!

Γιάννη Αντωνίου, ευχαριστώ!!!!!!

Χίλιες ζωές σε μια, όνειρα και λίγο από Θεό

Οι τέχνες προσφέρουν στον άνθρωπο όσα τον περιορίζει η αδύναμη φύση του να κάνει... Η μουσική είναι πτήση δίχως μηχανές, η ζωγραφική μαγική τηλεμεταφορά, η συγγραφή χίλιες ζωές σε μια... κι όλα μαζί, είναι  χειροπιαστά όνειρα και λίγο από Θεό.

Ίπταμαι, μεταφέρομαι, ζω, ονειρεύομαι... 

Απόσπασμα από την ομιλία της φιλολόγου Ειρήνης Μπάρμπα για την Υπόσχεση

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ…

Η «υπόσχεση» είναι το νέο μυθιστόρημα της Γεωργίας Κακαλοπούλου. Στον τίτλο του εξωφύλλου όλα τα γράμματα είναι μικρά, αλλά στο εσωτερικό αυτού «μεγάλα και υπερβολικά» είναι τα συναισθήματα των ερωτευμένων προσώπων.

Πρόκειται για ένα βιβλίο αγάπης, θα μπορούσε κανείς - εύκολα κι επιπόλαια - να εκφράσει. Η ανάγνωση όμως οδηγεί και σε άλλους χαρακτηρισμούς.

Η συγγραφέας καταγράφει την έλξη, ανάμεσα σε πρόσωπα και τόπους, όπως συμβαίνει ανάμεσα στον Αντώνη Ατλαντή και την Ιταλία, και μάλιστα το Αρχοντικό της οικογένειας Κονσίτο Αρά στις Συρακούσες (απόσπασμα που το αποδεικνύει: Ο Αντώνης Ατλαντής είχε πάντα μια ανεξήγητη αδυναμία σε ό,τι σχετιζόταν με την Ιταλία. Είχε υποχρεώσει την κόρη του από μια σταλιά παιδάκι να μάθει άπταιστα τα ιταλικά, και υπήρχαν φορές που μιλούσαν για ώρες οι δυο τους σε αυτή τη γλώσσα).

Η συγγραφέας καταγράφει την έλξη ανάμεσα σε πρόσωπα, δίχως να έχει προηγηθεί γνωριμία, δίχως να έχει προηγηθεί σύσταση (απόσπασμα που το αποδεικνύει: Κάτι με τραβούσε έντονα πάνω σου, αλλά δεν μπορούσα να κατανοήσω …)

Η συγγραφέας καταγράφει τη συγκεκριμένη στιγμή. Μάλιστα, οι λεπτομερείς περιγραφές, όχι μόνο της εξωτερικής εμφάνισης και της στάσης των πρωταγωνιστών, αλλά και του τόπου που τους περιβάλλει, αποτυπώνουν στον καμβά της ανάγνωσης τα συναισθήματα αυτών και τις μύχιες σκέψεις αυτών…

Το φως και το σκοτάδι είναι πάντα παρόντα, σε μια περίεργη σχέση… Συνοδεύουν το παρελθόν και το παρόν ταυτόχρονα, τον έρωτα και το μίσος ταυτόχρονα, την οργή και την απόλαυση, το είναι και το φαίνεσθαι, και μάλιστα μέχρι το τέλος του μυθιστορήματος. Μια λυρική δημιουργική στιγμή της πρωταγωνίστριας το αποκαλύπτει:

Στου σκοταδιού το αδράχτι στροβιλίζεται η αλήθεια σου.
Ντόμινο η ύπαρξή σου και πέφτει άτσαλα
μετά το φευγαλέο σπρώξιμο της μοίρας....
Το περιεχόμενο μπορεί να απλώνεται σε 541 σελίδες, η ανάγνωση όμως κρατά λιγότερο από 541 λεπτά. Η γραφή της κυρίας Κακαλοπούλου στην «υπόσχεση» είναι ευχάριστη και ρέουσα. Η ολοκλήρωση κάθε ενότητας του βιβλίου γεννά στον αναγνώστη όχι την πληρότητα, αλλά την ακόρεστη «επιθυμία» να συνεχίσει, όπως συμβαίνει με το Μάσιμο και την Τάμι, τους πρωταγωνιστές. Δεν σταματούν, συνεχίζουν, επιθυμούν να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους…να δουν ο ένας την αλήθεια του άλλου.

Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης βλέπεις πως οι σειρές της ενότητας που διαβάζεις τελειώνουν και προσδοκείς να ικανοποιηθείς. Εξαπάτηση! Ανακάθεσαι και συνεχίζεις, στο επόμενο μέρος σκέφτεσαι θα χαλαρώσω, θα κάνω ένα διάλειμμα,… στο επόμενο, στο 10o, στο 20o, στο 30o, στο 39o… και λέω το 39 (τριακοστό ένατο) μέρος, γιατί το 40 (τεσσαρακοστό) η κα. Κακαλοπούλου το κράτησε για το εαυτό της ή καλύτερα το πρόσφερε στη δική μας φαντασία! Άφησε να σκεφτούμε, να ονειρευτούμε, να συνθέσουμε εμείς την υπόλοιπη ζωή των δύο πρωταγωνιστών.