Υπάρχουν λέξεις που πεθαίνουν πριν καν σχηματιστούν σαν άμβλωση σε παγωμένο χειρουργείο.
Υπάρχουν όρια που ξεπερνιούνται άηχα, διαλύοντας εσωτερικά τα στήθη σαν ωστικό, σαρωτικό κύμα.
Υπάρχουν αγγίγματα στειρωμένα στην ακινησία και στιγμές που γίνανε άστρα σκοτεινά, χαμένα σε ένα αχανές σύμπαν που τις ξεπέρασε δίχως να τις μετρήσει...
Υπάρχουν άνθρωποι κλειδιά πασπαρτού
πριν το καταλάβεις σε ξεκλειδώνουν, σε κλέβουν, σε απογυμνώνουν, σε εξημερώνουν...
Παύεις να προσεύχεσαι τους φόβους και τα όνειρα σου.
Υπάρχεις εσύ που τρέμω να αντικρίζω.
Σέρνεται στις γραμμές των χειλιών ανέλπιστος ο έρωτας, στερημένος και πικρός.
Υπάρχω εγώ κινούμενη εικόνα σε έναν κόσμο που σταμάτησε εμπρός σου.
Γύρω γύρω και πέρα δώθε από τον άξονα.
Σε μια ανυπαρξία , υπάρχω... ώσπου πραγματικά να σ'αποκτήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου