Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ KATERINI-NEWS, ΕΥΗ ΜΙΧΩΛΟΥ


Η συγγραφέας Γεωργία Κακαλοπούλου μιλά στο Katerini News

"Σημασία έχει κανείς, να μπορεί να εξοφλήσει τα γραμμάτια που χρωστά στα όνειρα του"

Είναι γνωστή περισσότερο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη παρά στην Πιερία. Έχει αυτό που λέμε «φαν κλαμπ»,  όσοι έχουν διαβάσει τα βιβλία της και είναι πολλοί,  έχουν γίνει όχι απλά θαυμαστές αλλά οπαδοί της. Η ευαισθησία που βγάζει στο γράψιμο της και η καταπληκτική ικανότητα να σε κάνει να ταξιδεύεις διαβάζοντας για παράδειγμα το «Θεοί και Φύλακες , την κατατάσσουν με μια από την συγγραφείς που θα συζητηθούν πολύ. Η Γεωργία Κακαλοπούλου με καταγωγή από την Πιερία που ζει και εργάζεται, εδώ έχει στο ενεργητικό της ήδη δυο βιβλία, «Το διαμάντι της ερήμου» 2005 Εκδόσεις Μάτι , «Λόγοι μοναξιάς»  2012 εκδόσεις Ωκεανός και πρόσφατα παρουσίασε το «Θεοί και Φύλακες»  2012 εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία στη Θεσσαλονίκη. Το Διαμάντι της Ερήμου βρίσκεται υπό ηλεκτρονική μορφή στο Άμαζον στην αγγλική γλώσσα με αγγλικό τίτλο  Sands of Passion.
 Η Γεωργία Κακαλοπούλου μας μίλησε για την μεγάλη της αγάπη την συγγραφή μυθιστορημάτων, τα  όνειρα της και τα μελλοντικά της σχέδια.
Τι ήταν αυτό που σε  οδήγησε στη συγγραφή; Ήταν κάτι που το ήθελες από μικρή
Οι ρίζες μου; Οι επιρροές που είχα από τους ανθρώπους που με περιέβαλαν; Η φύση μου η ίδια;  Απαντώ με ερωτήσεις στην ερώτηση σου γιατί στην πραγματικότητα δε γνωρίζω να σου πω τι ακριβώς είναι αυτό που με οδήγησε στη συγγραφή.  Το σίγουρο είναι πως δεν ήταν επιλογή. Ήταν μια εξαιρετικά φυσική διαδικασία για μένα, σαν να αποτελούσε στοιχείο του γενετικού μου κώδικα.  Θα μπορούσα να πω, πως εν μέρει ήταν και γαλούχημα. Έζησα κοντά σε ανθρώπους που βίωσαν στο πετσί τους κατακλυσμιαίες αλλαγές και  μεγάλωσα με τις προσωπικές τους ιστορίες.  Με τις εξιστορήσεις τους. Με την αλήθεια, τα παραμύθια, τους θρύλους, τους  μύθους που κουβαλούσαν προίκα . Οπότε, ήταν δύσκολο να αποκλίνω. .. Οι ιστορίες, έγιναν κομμάτι της καθημερινότητας, του τρόπου σκέψης, της ζωής μου.
Από πού αντλείς την έμπνευση για τα βιβλία σου και πόσο σε βοηθά ή όχι η καθημερινότητα σου;
 Η έμπνευση δεν είναι κάτι που μπορεί να μετρηθεί ή να στοιχειοθετηθεί. Εγώ προσωπικά τη χαρακτηρίζω ως ξαφνικό, κεραυνοβόλο έρωτα ως προς ένα τραγούδι, ένα πρόσωπο, μια ιστορία, μια σκηνή από κάποια ταινία, μια ματιά που ανταλλάζουν δυο άνθρωποι μπροστά μου , από…οτιδήποτε! Η έμπνευση έρχεται ξαφνικά και σε γεμίζει ενέργεια και συναισθήματα. Σε γεμίζει πάθος που βιάζεται να ξεχυθεί, να βρει ανταπόκριση, να δημιουργήσει κάτι από την ένωση μυαλού και καρδιάς. Οπότε, η έμπνευση μπορεί να αντληθεί κι από το πιο μικρό και ανεπαίσθητο. Από κάτι που σε κάποιον άλλο θα φανεί κοινό, όπως ένα μοναχικό δέντρο μέσα στη μέση ενός τεράστιου χωραφιού από κομμένα στάρια…  Αυτή η εικόνα μπορεί να αρκέσει,  για να ξεκινήσει μια  καινούρια ιστορία. Όσο για την  καθημερινότητα, είναι συχνά αρκετά σκληρή  απέναντι στην έμπνευση και  την ανάγκη  για εκτόνωση και δημιουργία.  Ωστόσο ακόμη και σε μια πεζή και σκληρή ρουτίνα, οι συγγραφείς, έχουν μηχανισμούς άμυνας και βρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν και να φτιάχνουν τους μαγικούς τους κόσμους ανεπηρέαστοι.
Έχεις βιβλία στο βιογραφικό σου, είσαι γνωστή σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη περισσότερο από ότι στην Πιερία. Γιατί; Από επιλογή ή όχι;
 Είναι αλήθεια αυτό. Νομίζω όμως πως ένας από τους λόγους από τους οποίους  προέκυψε αυτή η κατάσταση είναι πως οι ζυμώσεις των περισσότερων  εξελίξεων γίνονται  στην πρωτεύουσα, οπότε θα έπρεπε να γίνει  για μένα πρώτα μια αρχή εκεί, πριν η δουλειά μου φτάσει στον τόπο μου. Ευελπιστώ πως ο καιρός γαρ εγγύς για να γνωρίσουν και οι συντοπίτες μου τα βιβλία μου.
Ας μιλήσουμε για το τελευταίο σου βιβλίο.
 Το τελευταίο μου βιβλίο είναι το «Θεοί και Φύλακες» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία . Είναι ένα βιβλίο φανταστικής λογοτεχνίας.  Στην ουσία όμως, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, φανταστικής πραγματικότητας. Τα πάντα εκτυλίσσονται σε πραγματικό χρόνο και τόπο. Η ιστορία ξεκινά με ένα ταξίδι της κεντρικής ηρωίδας στα δάση της Τοσκάνης στην Ιταλία, συνεχίζεται στην πανέμορφη Φλωρεντία, στα δάση και την πόλη Κουόπιο της Φιλανδίας και καταλήγει τελικά με την επιστροφή στην Ελλάδα και στους πρόποδες του Ολύμπου που  υπεραγαπώ. Οι ήρωες, είναι γεμάτοι μίση και πάθη. Κουβαλάνε μυστικά, αγωνίες,  συναισθήματα που τους κάνουν προσιτούς και αγαπημένους.  Ο κόσμος των θνητών μπερδεύεται με τον κόσμο των αθάνατων και κατά τη διάρκεια της ιστορίας, μας περιτριγυρίζουν αρχαίοι έλληνες θεοί και μυθικά πλάσματα που όμως φαντάζουν σχεδόν φυσικά, πραγματικά.  Μια αρχαία προφητεία που απειλεί την ισορροπία και την ειρήνη όλων, γρίφοι και  επικίνδυνα μυστικά ,στοιχειώνουν και καταδυναστεύουν ένα κορίτσι γεμάτο φως. Την πρωταγωνίστρια Ελένη. Βήμα το βήμα, σελίδα τη σελίδα, η ιστορία ξετυλίγεται και μαζί της ξετυλίγονται και η ένταση, το  σκοτάδι, η αγωνία κι ένα μεγάλος και απαγορευμένος έρωτας. Το βιβλίο είναι γεμάτο από μηνύματα και αυτό είναι που αγαπώ ακόμη περισσότερο σε αυτό. Μηνύματα για τη φιλία, τον έρωτα, το καλό και το κακό, τις επιλογές μας.
Σύζυγος και μητέρα 2 παιδιών. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να τα συνδυάσεις όλα σωστά;
 Βρίσκεις πάντα χρόνο για κάτι, όταν το αγαπάς. Μερικές φορές θα κοπιάσεις ή θα κουραστείς παραπάνω αλλά τίποτε δεν γίνεται δίχως κόπο και  χωρίς θυσίες. Σημασία έχει κανείς, να μπορεί να εξοφλήσει τα γραμμάτια που χρωστά στα όνειρα του.
Ποιο βιβλίο σου ξεχωρίζεις περισσότερο και γιατί;
 Αυτή την ερώτηση θα μπορούσε να την απαντήσει καλύτερα ένας αναγνώστης μου κι όχι εγώ η ίδια. Είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάποιο από τα ‘γεννήματα’ μου. Θα αδικούσα τα υπόλοιπα και αυτό δε θα ήθελα να το κάνω με τίποτε.
Συγγραφέας. Λειτούργημα, επάγγελμα, χόμπι ή κάτι άλλο;
 Λίγο από όλα και τίποτε μαζί…  Εξαρτάται  από τον καθένα πώς το βλέπει και πώς λειτουργεί. Προσωπικά πιστεύω πως  ο συγγραφέας είναι αυτό το… κάτι άλλο που είπες. Παρατηρητής των ανθρώπινων ψυχών, του σφυγμού της κοινωνίας, το ευαίσθητο τύμπανο του αυτιού της ίδιας της ζωής. Ο συγγραφέας  γίνεται δίαυλος και πνευματικό μέσο για να περάσουν στο αναγνωστικό κοινό όνειρα, οράματα, ιδέες, καταστάσεις, σχέσεις, μηνύματα…  Δέχεται , συλλαμβάνει, προωθεί… Όπως και να έχει, πρέπει να έρθει σε επαφή με τον ανώτερο εαυτό του, να κατανοήσει βαθιά  και να βιώσει ο ίδιος τις περισσότερες φορές, τα όσα θέλει τελικά να περάσει στις σελίδες ενός βιβλίου.
Ποιες είναι κατά την άποψη σου οι διαφορές στο αναγνωστικό κοινό της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης σε σχέση με τους Πιεριείς;
 Δεν πιστεύω πως υπάρχουν διαφορές στο αναγνωστικό κοινό από τόπο σε τόπο. Η διαφορά βρίσκεται ξεκάθαρα στην ποικιλία των τίτλων, τους οποίους έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν οι αναγνώστες στις μεγαλουπόλεις από αυτούς της επαρχίας.
Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε είναι το βιβλίο  πολυτέλεια ή όχι;
  Ο κόσμος γύρω μας έχει πλέον βιοποριστικά προβλήματα  και δεν βρίσκεται απλώς σε οικονομική στενότητα.  Πιστεύω όμως πως το βιβλίο δεν είναι πολυτέλεια, καθώς αποτελεί τροφή του μυαλού και της ψυχής κι όχι μόνο. Είναι το πιο φθηνό μέσο διασκέδασης, διαρκεί συνήθως μέρες κι έχει τη δυνατότητα να χαρίζει ταξίδια την ίδια στιγμή που το σώμα δε μετακινείται καν από τη θέση του. Το βιβλίο είναι μαγεία σε εφαρμογή… 
Ποια είναι τα μελλοντικά  σου σχέδια;
 Προς το παρόν θέλω να δω τα βιβλία μου να ανθίζουν, να αγκαλιάζονται από περισσότερους αναγνώστες , να μπαίνουν σε περισσότερα σπίτια. Γράφω κάτι αυτό τον καιρό κι έχω σκοπό να επανακυκλοφορήσω τα δυο πρώτα μου μυθιστορήματα που έχουν εξαντληθεί. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

“ΠΟΡΦΥΡΟ ΠΕΛΑΓΟΣ” της Γεωργίας Κακαλοπούλου, γράφει η Καλλιόπη Γιακουμή-Κουγιώνη

✔️Θα σας πω λίγα πράγματα για την ιστορία-κυριολεκτικά λίγα- και θα το κάνω συνειδητά, γιατί δεν θέλω να στερήσω ούτε ένα ψήγμα από την αναγ...