Ανοίγεις τα φτερά σου

Ανοίγεις τα φτερά σου... για πρώτη φορά ή για δεύτερη, δεν έχει σημασία, για μένα θα είναι πάντοτε το ίδιο.
 Πάντα θα θέλω να χωρέσω στη βαλίτσα σου ένα τσουβάλι ευχές για να τις πάρεις μαζί σου στο δρόμο που θα βαδίσεις.
 Κοιτώντας σε στα μάτια, σπάνια μπορώ να σου πω όσα επιθυμώ. Συνήθως αφήνω τη ζεστασιά που κρύβεται εκεί μέσα να μιλήσει καθώς τα λόγια είναι ανούσια, ανίκανα να φτιάξουν μια εικόνα, να δώσουν ένα νόημα σε όσα πραγματικά αισθάνομαι.
 Θέλω να σου πω πως συχνά εύχομαι, όποιες δυσκολίες συναντάς στο δρόμο σου, να περνούν πρώτα από μένα και να φιλτράρονται.
 Πως στις χαρές σου θέλω να στέκομαι παραδίπλα και να τις γλεντώ.
 Θέλω να σου πω, πως όσες φορές και αν ξεμακραίνεις ή ξεμακραίνω εγώ από κοντά σου, πάντα σε κουβαλώ σε μια καλά, φυλαγμένη πλευρά του εαυτού μου. Ακόμη κι αν διασκεδάζω, γελώ, κλείνομαι ή ησυχάζω, πάντα είσαι εκεί...
 Κομμάτι μου.
 Εσύ κι εγώ, σε όποια πλευρά του κόσμου και αν πορίζεις, ό,τι κι αν αντικρίζουν τα μάτια σου , ό,τι και αν συναντάς. Εσύ είσαι εγώ κι εγώ είμαι για σένα.
 Είσαι δικό μου και δεν είσαι! Μα πάντα θα είσαι δικό μου ακόμη και αν δεν είσαι! Αν είσαι του εαυτού σου.
 Και ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, εγώ για σένα μια αγκαλιά θα έχω κρατημένη πάντα.
Και θα σκέφτεσαι πως γυρνάς στο σπίτι σου όταν γυρνάς κοντά μου. Όποιο κι αν είναι το σπίτι σου, σε όποια γωνιά του κόσμου και αν το χτίζεις.
Ετοιμάζεις τη βαλίτσα σου κι εγώ είμαι εκεί μέσα, μαζί, με τα ρούχα και τα αντικείμενα σου. Μεγαλώσαμε μαζί! Μαζί σου κουβαλάς σάρκα και αναμνήσεις μου, ζωή μου.
 Και θα είσαι πάντα δικό μου. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα ταξίδια κι αν πας, όσους στόχους κι αν καταφέρεις  θα είσαι πάντα μικρό, αθώο, ευαίσθητο στα μάτια μου.
Δικό μου κι ας μην είσαι, αλλά με ένα τσουβάλι ευχές και την απέραντη και αέναη αγάπη.

Αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες του κόσμου, που τα παιδιά τους ξεκινούν κάτι καινούριο, βαδίζουν ένα νέο μονοπάτι για τα όνειρα τους!

Σημασία έχει η ευχή...

 Πεφταστέρια... 

...κεφάλια σηκωμένα προς έναν μαγευτικό, ουράνιο θόλο, χιλιάδες μισόκλειστα βλεφαρα πάνω από διεσταλμένες κόρες, γητευμένες από βελούδινο σκοτάδι  και ένας ατελείωτος ψίθυρος...
 Αν μπορούσαμε να κλείσουμε όλους τους ήχους τους σύμπαντος, θα ακούγαμε ξεκάθαρα τις καρδιές να σιγοψιθυρίζουν τον κρυφό τους πόθο, να τον δένουν στην ασημένια ουρά ενός αστεριού και να ελπίζουν πως κάπου εκεί στο τέρμα του ουρανού, ένα αγγελικό πλάσμα με σηκωμένη την τεράστια λευκή του ποδιά, μαζεύει όλα τα πεφταστέρια σαν γινωμένα φρούτα με μεταξωτά φυλλώματα τις γαντζωμένες τους ευχές, για να τις πάει κατευθείαν στην πιατέλα του  Θεού.
 Κι αν ο ουρανός  μοιάζει γοητευτικός με το χορό άπειρων ασημένιων κορδελών, αυτό που τελικά αξίζει είναι ο πόθος και η ελπίδα που κουβαλούν στις ράχες τους...
 Δεν είναι το μακρινό, το ουράνιο, το φαντασμαγορικό και το όμορφο, το πασιφανές...
 είναι που πάνω σε κάθε πεφταστέρι, εναποθέτουμε κομμάτια από τον εαυτό μας, μικρές μας χαρές και αδημονίες, ελπίδες κι όνειρα, το ίδιο μας το μέλλον...
  Και τα αστέρια που κυλούν σαν κρυσταλλένιες σφαίρες μετουσιώνονται και παίρνουν την πραγματική τους διάσταση... γίνονται μαγικά...
 Κάθε τί που κουβαλά ενέργεια δική μας, γίνεται μέρος μας ή εμείς μέρος δικό του. Και η ματιά μας στον ουρανό, η ευχή μας σε ένα αστέρι που σβέλτα και ανάλαφρα γλιστρά μες στο σκοτάδι φωτίζοντας το, μοιάζει με πλοίο ή με αεροπλάνο στο οποίο μυστικά επιβιβαστήκαμε.
 Με έναν ψίθυρο...
 Με ένα μουρμουρητό...
 Με έναν αναστεναγμό και λίγους καρδιακούς παλμούς.
Και τώρα ταξιδεύει ώς ύλη στο διάστημα και μαζί του ταξιδεύουμε κι εμείς. Και ίσως κάπου να υπάρχει ένας πλανήτης, μια περιοχή ή εκείνο το αγγελικό πλάσμα που θα αφουγκραστεί τις σκέψεις, τις ανησυχίες ή τους πόθους μας...
 Σημασία δεν έχει το ίδιο το αστέρι λοιπόν αλλά η ευχή...
 Να κάνετε πολλές ευχές... κι έτσι θα κάνετε και πολλά ταξίδια... και ίσως κάποιο από αυτά καταλήξει στην πιατέλα του Θεού ώς ένα μεστό και γλυκό φρούτο...

 

Το δικό μου "SANDS OF PASSION" - "ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ"

She turned and looked at him with huge eyes. He was already standing across the targets and now he was holding a big shinny bow in his hand. He was dressed in black and on his head there was a turban of the same color blowing in the wind making him look like a creature of another world. His slender figure was swallowing everything around him. Like he was the center of the whole universe. With a dark charm! A dangerous one!

..........She swallowed with embarrassment. She wasn't certain anymore about the way with which she had been treated the young man. Maybe she was less scared of him compared to the fear she felt for that man across her. He made a movement towards the young man giving him the opportunity to go first. The young man after taking a bow, assumed his position and took his shot. It was a very good one. Slightly outside the center. The prince shook his head in approval. He took a bow again and stepped aside for his master's turn. A tremble took over her and she bit off her lips. He stretched his arrow and ultimate quietness prevailed in the entire camp. Everyone seemed like they were holding their breaths. Just like her. The fires creaked and the soft breeze went by their faces caressing them. Hakim pulled his fingers, the arrow whistled tearing apart the air with force. She closed her eyes. She knew! The arrow's target was her. And it has found it. The camp was seized by shouts of joy and she opened her eyes scared. He was looking her. His gray look upon her was enigmatic. She swallowed to wet her dry throat. She was in trouble! Deep trouble!

 

 

 

2 of 3 people found the following review helpful

4.0 out of 5 stars Fantastic, June 22, 2012

By 

A. Diamantiridis - See all my reviews
(REAL NAME)   

This review is from: SANDS OF PASSION (Kindle Edition)

I really liked the style of her writing. The story flows, I didnt feel bored at all.The book is very romantic and quite passionate. I started reading it and I could not stop. I would like to see more books from that author so I will be waiting for some more. Definitely a good buy:-)

Help other customers find the most helpful reviews 

Was this review helpful to you? Yes No

Report abuse | Permalink

Comment Comment

2 of 3 people found the following review helpful

4.0 out of 5 stars Sweet Contemporary Romance, June 20, 2012

By 

Vicky Sagou (Athens, Greece) - See all my reviews

Amazon Verified Purchase(What's this?)

This review is from: SANDS OF PASSION (Kindle Edition)

A sweet contemporary romance, a fairy tale. Helena, after her husband to be cheated on her, proceeded with her life. Alone and with her head high. So, for starters, she decides to take the planned trip to Egypt (a gift by her sister for her wedding). At the airplane starts an adventure that will lead her to meet the true love of her life. In the sands and under a war in the deserts of the East, she encounters Hakim and the rest is... for for the book. A light, short read, a tender story to remind you that dreams may come true, for the hopeless romantic people.

ΜΙΑ 'ΑΠΙΘΑΝΗ' ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ 'ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ'

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΡΤΕΜΗ ΒΕΛΟΥΔΟΥ, ΟΜΟΤΕΧΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ 'ΒΟΥΤΙΑ' ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ "ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ"!

Θεοί και Φύλακες – Γεωργία Κακαλοπούλου

«Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.»
Ο. Ελύτης, Επιλογές.

Μου είναι αδύνατον να συνέλθω μετά τους Θεούς και Φύλακες, με δυσκολία συντάσσω αυτό το κείμενο. Τα όσα θέλω να αναφέρω ρέουν καταρρακτωδώς στον ειρμό μου, και δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά.
Η ιστορία αυτή κατέκλυσε κάθε σκέψη μου, συνειδητή, υποσυνείδητη, ύπνου ή ξυπνητού. Είναι ένα πραγματικά συγκλονιστικό ανάγνωσμα - ακόμη κι αν προσπεράσουμε την πλοκή, σίγουρα λόγω του τρόπου γραφής του.
Εξαιρετική η χρήση της γλώσσας, με μια υπέροχη ισορροπία στο κατανοητό και άμεσο ύφος και σε ένα πιο ποιητικό, που χρειάζεται την προσοχή του αναγνώστη. Βαθιά γνώση εκ της συγγραφέως, του αντικειμένου με το οποίο ασχολείται. Όσο περιορισμένες κι αν είναι οι πληροφορίες που μπορεί να διοχετεύσει εν μέσω της δράσης, φαίνεται η αγάπη και η μελέτη της για τον κόσμο στον οποίο μας εισαγάγει. Ταυτόχρονα, καταφέρνει να αποφύγει το δοκιμιακό ύφος και να δέσει τις πληροφορίες αυτές με την ιστορία εντελώς φυσικά.
Με συγκλόνισε η μαεστρία με την οποία η Γεωργία Κακαλοπούλου πέτυχε το «πάντρεμα» των εκφάνσεων της ανάγκης του ανθρώπου, για πίστη σε μια ανώτερη δύναμη- δημιουργό. Σε μια οντότητα προστατευτική και τιμωρό συνάμα, σε κάτι έξω από εμάς, αλλά ταυτόχρονα και κινητήριο δύναμη του κόσμου. Και κυρίως, που κατάφερε να το επιτύχει αρχικά στις εγχώριες πεποιθήσεις μας, και να το επεκτείνει μαζί με τα ταξίδια των πρωταγωνιστών και πιο έξω. Μια ενοποίηση στις απόπειρες του ανθρώπου μέσα στους αιώνες. Να δώσει όνομα σε αυτό που αναζητά όταν ... «άνω θρώσκει».
Υπέροχες περιγραφές, τόσο της μαγευτικής χώρας μας, όσο και της γειτονικής Ιταλίας, αλλά και της Βόρειας Ευρώπης. Από τις πρώτες λέξεις ανοίγει μια δίνη που σε μεταφέρει στον χωροχρόνο, μόνο για να ανακαλύψεις ότι ουσιαστικά μεταφέρεσαι σε μια παράλληλη πραγματικότητα –που η αλήθεια είναι ότι θα ικανοποιούσε τις θρησκευτικές συνειδήσεις πολλών-.
Όσο αφορά την ερωτική ιστορία.... Ένιωσα την καρδιά μου κυριολεκτικά να χάνει χτύπους. Η απάρνηση, το κρυφτό, η αποκάλυψη της καρδιάς των πρωταγωνιστών, ο διχασμός ανάμεσα στην προσωπική ευτυχία και το καθήκον.. Δεν θα αποκαλύψω τον πομπό και τον αποδέκτη της αγάπης αυτής, αλλά είναι από τις πιο έντονες, ζωντανές, συνταρακτικές ιστορίες έρωτα που έχω διαβάσει ποτέ... Πόση ένταση και πόση αγωνία... Τι περιπέτεια εκτυλίσσεται με βορά στην δίνη της αυτήν την αγάπη!
Έπειτα η πρωταγωνίστρια.... η Ελένη. Έχει φτιαχτεί από φως, παρά το ότι η μοίρα της, κατά πως φαίνεται, την οδηγεί να προκαλέσει το μεγαλύτερο σκοτάδι. Έχει μεγαλώσει μέσα σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, και παρά το ότι λατρεύει την αλήθεια, συγχωρεί. Ένα πάντρεμα όλων των καλών στοιχείων που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, με μια καρδιά που είναι ικανή και άξια να αγαπάει.
Ουτοπική μορφή? Ίσως. Κι όμως, δεν φαίνεται εξωπραγματική στην συμπεριφορά της, τον τρόπο σκέψης της, τις αντιδράσεις της. Φαίνεται πολύ ευάλωτη, αλλά όταν πρόκειται για τους άλλους, μπορεί να γίνει δυνατή. Φαίνεται πλάσμα εσωτερικό, αλλά έχει ένα χαμόγελο για όλους και προσελκύει φίλους γύρω της, με την ίδια ευκολία που η μοίρα στέλνει στον δρόμο της εχθρούς.
Από την άλλη..... οι Θεοί, και πάσης φύσεως Θεοί, δείχνουν ακριβώς έναν αντικατοπτρισμό των παθών, των ποιοτήτων και των επιλογών που ένα δημιουργημένο πλάσμα μπορεί να επιδείξει –να βουλευτεί ελεύθερα να υιοθετήσει-. Παρά τα οφέλη της αθανασίας, της αφθαρσίας, της υπέρμετρης δύναμης και των χαρισμάτων που τους έχουν δοθεί.
Η δυνατότητα ελεύθερης χρήσης τους, το μόνο κοινό τους με τους ανθρώπους, αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν είναι η φύση, αλλά η ψυχή και η καρδιά και η διάπλαση της από τον κάτοχο που θα ανυψώσει ηθικά έναν θεό ή έναν άνθρωπο.
Και αυτό για μένα, ήταν το πιο μαγευτικό θέμα του βιβλίου. Η αξία των θνητών, που πολλαπλασιάζεται λόγω του θάρρους και της επιμονής τους να ζουν αναζητώντας το νόημα, μια ζωή φθαρτή και μικρή. Που οι επιλογές τους γίνονται έρμαιο της καρδιάς και του μυαλού, και η ψυχή είναι ικανή να σαρώσει τα πάντα σε ένα της κάλεσμα. Η κάθε μικρή γενναία πράξη, η κάθε επιλογή, η κάθε προσπάθεια φέρει ένα βάρος δυσανάλογο της θνητής, μικρής υπόστασης.
Κι όμως, εκεί έγκειται η σημασία του ανθρώπου. Είναι ικανός να κάνει το καλό και το κακό, κι ακόμη περισσότερο, να τα δεχτεί αμφίδρομα. Έχει την ικανότητα να πέφτει και να σηκώνεται, να συγχωρεί και να εκδικείται, να θέτει δύο πλευρές σε όλα, παρά τις περιορισμένες σωματικά δυνατότητες του.
Μπορεί να συνταχθεί με το καλό ή το κακό. Μπορεί πάντα να πισωγυρίσει. Γνωρίζει το σύντομο της ζωής, κι όμως μπορεί να αλλάξει όσες φορές θέλει γνώμη μέσα σε αυτή, αναλόγως που θα τον οδηγήσει η ψυχή και η καρδιά του. Είναι από τα πλάσματα τα οποία μπορούν να βρεθούν σε οικτρή κατάσταση, να έχουν την πλήρη συναίσθηση της, κι όμως να συνεχίσουν να ελπίζουν και να αγαπούν.
Και ίσως γι’ αυτό, στο βιβλίο της Γεωργίας Κακαλοπούλου φαίνεται τόσο ξεκάθαρα ότι για τους θνητούς αξίζει να συνταχθούν υπέρ, να θαυμάσουν και να κινδυνέψουν, Θεοί και Φύλακες.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΛΟΓΟΙ ΜΟΝΑΞΙΑΣ"

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ, ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΒΡΕΝΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΌΜΟΡΦΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΛΟΓΟΙ ΜΟΝΑΞΙΑΣ"

Μόλις τελείωσα το διάβασμα αυτού του υπέροχου βιβλίου!!!!!Για μία ακόμη φορά η Γεωργία με μάγεψε με τις περιγραφές της!!!!!Κατάφερε και αποτύπωσε ολόσωστα τα ήθη των ανθρώπων στις μικρές κοινωνίες.Κατάφερε να με κάνει να λατρέψω τους ήρωες και κυρίως το Βασίλη!!!Μακάρι να ήμασταν όλοι οι άνθρωποι όπως εκείνον!!!!Ερωτεύτηκα το Στέφανο αν και ορισμένες φορές με έκανε έξαλλη ακριβώς όπως τη Φανή!!!!!Δεν θα πω περισσότερα απλώς όσοι και όσες δεν διαβάσατε αυτό το βιβλίο σας το προτείνω με κλειστά μάτια!!!!!Σ'ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου Γεωργία μου γιατί δεν με απογοητεύεις ποτέ!!!!Σ'ευχαριστώ για τα υπέροχα βιβλία που γράφεις!!!!!Και εύχομαι να συνεχίσεις να μας χαρίζεις τέτοια όμορφα βιβλία!!!!!!!!