ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ
ΤΗΝ ΑΡΤΕΜΗ ΒΕΛΟΥΔΟΥ, ΟΜΟΤΕΧΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ 'ΒΟΥΤΙΑ' ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ "ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ"!
Θεοί και Φύλακες – Γεωργία Κακαλοπούλου
«Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.»
Ο. Ελύτης, Επιλογές.
Μου είναι αδύνατον να συνέλθω μετά τους Θεούς και Φύλακες, με δυσκολία συντάσσω αυτό το κείμενο. Τα όσα θέλω να αναφέρω ρέουν καταρρακτωδώς στον ειρμό μου, και δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά.
Η ιστορία αυτή κατέκλυσε κάθε σκέψη μου, συνειδητή, υποσυνείδητη, ύπνου ή ξυπνητού. Είναι ένα πραγματικά συγκλονιστικό ανάγνωσμα - ακόμη κι αν προσπεράσουμε την πλοκή, σίγουρα λόγω του τρόπου γραφής του.
Εξαιρετική η χρήση της γλώσσας, με μια υπέροχη ισορροπία στο κατανοητό και άμεσο ύφος και σε ένα πιο ποιητικό, που χρειάζεται την προσοχή του αναγνώστη. Βαθιά γνώση εκ της συγγραφέως, του αντικειμένου με το οποίο ασχολείται. Όσο περιορισμένες κι αν είναι οι πληροφορίες που μπορεί να διοχετεύσει εν μέσω της δράσης, φαίνεται η αγάπη και η μελέτη της για τον κόσμο στον οποίο μας εισαγάγει. Ταυτόχρονα, καταφέρνει να αποφύγει το δοκιμιακό ύφος και να δέσει τις πληροφορίες αυτές με την ιστορία εντελώς φυσικά.
Με συγκλόνισε η μαεστρία με την οποία η Γεωργία Κακαλοπούλου πέτυχε το «πάντρεμα» των εκφάνσεων της ανάγκης του ανθρώπου, για πίστη σε μια ανώτερη δύναμη- δημιουργό. Σε μια οντότητα προστατευτική και τιμωρό συνάμα, σε κάτι έξω από εμάς, αλλά ταυτόχρονα και κινητήριο δύναμη του κόσμου. Και κυρίως, που κατάφερε να το επιτύχει αρχικά στις εγχώριες πεποιθήσεις μας, και να το επεκτείνει μαζί με τα ταξίδια των πρωταγωνιστών και πιο έξω. Μια ενοποίηση στις απόπειρες του ανθρώπου μέσα στους αιώνες. Να δώσει όνομα σε αυτό που αναζητά όταν ... «άνω θρώσκει».
Υπέροχες περιγραφές, τόσο της μαγευτικής χώρας μας, όσο και της γειτονικής Ιταλίας, αλλά και της Βόρειας Ευρώπης. Από τις πρώτες λέξεις ανοίγει μια δίνη που σε μεταφέρει στον χωροχρόνο, μόνο για να ανακαλύψεις ότι ουσιαστικά μεταφέρεσαι σε μια παράλληλη πραγματικότητα –που η αλήθεια είναι ότι θα ικανοποιούσε τις θρησκευτικές συνειδήσεις πολλών-.
Όσο αφορά την ερωτική ιστορία.... Ένιωσα την καρδιά μου κυριολεκτικά να χάνει χτύπους. Η απάρνηση, το κρυφτό, η αποκάλυψη της καρδιάς των πρωταγωνιστών, ο διχασμός ανάμεσα στην προσωπική ευτυχία και το καθήκον.. Δεν θα αποκαλύψω τον πομπό και τον αποδέκτη της αγάπης αυτής, αλλά είναι από τις πιο έντονες, ζωντανές, συνταρακτικές ιστορίες έρωτα που έχω διαβάσει ποτέ... Πόση ένταση και πόση αγωνία... Τι περιπέτεια εκτυλίσσεται με βορά στην δίνη της αυτήν την αγάπη!
Έπειτα η πρωταγωνίστρια.... η Ελένη. Έχει φτιαχτεί από φως, παρά το ότι η μοίρα της, κατά πως φαίνεται, την οδηγεί να προκαλέσει το μεγαλύτερο σκοτάδι. Έχει μεγαλώσει μέσα σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, και παρά το ότι λατρεύει την αλήθεια, συγχωρεί. Ένα πάντρεμα όλων των καλών στοιχείων που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, με μια καρδιά που είναι ικανή και άξια να αγαπάει.
Ουτοπική μορφή? Ίσως. Κι όμως, δεν φαίνεται εξωπραγματική στην συμπεριφορά της, τον τρόπο σκέψης της, τις αντιδράσεις της. Φαίνεται πολύ ευάλωτη, αλλά όταν πρόκειται για τους άλλους, μπορεί να γίνει δυνατή. Φαίνεται πλάσμα εσωτερικό, αλλά έχει ένα χαμόγελο για όλους και προσελκύει φίλους γύρω της, με την ίδια ευκολία που η μοίρα στέλνει στον δρόμο της εχθρούς.
Από την άλλη..... οι Θεοί, και πάσης φύσεως Θεοί, δείχνουν ακριβώς έναν αντικατοπτρισμό των παθών, των ποιοτήτων και των επιλογών που ένα δημιουργημένο πλάσμα μπορεί να επιδείξει –να βουλευτεί ελεύθερα να υιοθετήσει-. Παρά τα οφέλη της αθανασίας, της αφθαρσίας, της υπέρμετρης δύναμης και των χαρισμάτων που τους έχουν δοθεί.
Η δυνατότητα ελεύθερης χρήσης τους, το μόνο κοινό τους με τους ανθρώπους, αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν είναι η φύση, αλλά η ψυχή και η καρδιά και η διάπλαση της από τον κάτοχο που θα ανυψώσει ηθικά έναν θεό ή έναν άνθρωπο.
Και αυτό για μένα, ήταν το πιο μαγευτικό θέμα του βιβλίου. Η αξία των θνητών, που πολλαπλασιάζεται λόγω του θάρρους και της επιμονής τους να ζουν αναζητώντας το νόημα, μια ζωή φθαρτή και μικρή. Που οι επιλογές τους γίνονται έρμαιο της καρδιάς και του μυαλού, και η ψυχή είναι ικανή να σαρώσει τα πάντα σε ένα της κάλεσμα. Η κάθε μικρή γενναία πράξη, η κάθε επιλογή, η κάθε προσπάθεια φέρει ένα βάρος δυσανάλογο της θνητής, μικρής υπόστασης.
Κι όμως, εκεί έγκειται η σημασία του ανθρώπου. Είναι ικανός να κάνει το καλό και το κακό, κι ακόμη περισσότερο, να τα δεχτεί αμφίδρομα. Έχει την ικανότητα να πέφτει και να σηκώνεται, να συγχωρεί και να εκδικείται, να θέτει δύο πλευρές σε όλα, παρά τις περιορισμένες σωματικά δυνατότητες του.
Μπορεί να συνταχθεί με το καλό ή το κακό. Μπορεί πάντα να πισωγυρίσει. Γνωρίζει το σύντομο της ζωής, κι όμως μπορεί να αλλάξει όσες φορές θέλει γνώμη μέσα σε αυτή, αναλόγως που θα τον οδηγήσει η ψυχή και η καρδιά του. Είναι από τα πλάσματα τα οποία μπορούν να βρεθούν σε οικτρή κατάσταση, να έχουν την πλήρη συναίσθηση της, κι όμως να συνεχίσουν να ελπίζουν και να αγαπούν.
Και ίσως γι’ αυτό, στο βιβλίο της Γεωργίας Κακαλοπούλου φαίνεται τόσο ξεκάθαρα ότι για τους θνητούς αξίζει να συνταχθούν υπέρ, να θαυμάσουν και να κινδυνέψουν, Θεοί και Φύλακες.
Θεοί και Φύλακες – Γεωργία Κακαλοπούλου
«Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.»
Ο. Ελύτης, Επιλογές.
Μου είναι αδύνατον να συνέλθω μετά τους Θεούς και Φύλακες, με δυσκολία συντάσσω αυτό το κείμενο. Τα όσα θέλω να αναφέρω ρέουν καταρρακτωδώς στον ειρμό μου, και δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά.
Η ιστορία αυτή κατέκλυσε κάθε σκέψη μου, συνειδητή, υποσυνείδητη, ύπνου ή ξυπνητού. Είναι ένα πραγματικά συγκλονιστικό ανάγνωσμα - ακόμη κι αν προσπεράσουμε την πλοκή, σίγουρα λόγω του τρόπου γραφής του.
Εξαιρετική η χρήση της γλώσσας, με μια υπέροχη ισορροπία στο κατανοητό και άμεσο ύφος και σε ένα πιο ποιητικό, που χρειάζεται την προσοχή του αναγνώστη. Βαθιά γνώση εκ της συγγραφέως, του αντικειμένου με το οποίο ασχολείται. Όσο περιορισμένες κι αν είναι οι πληροφορίες που μπορεί να διοχετεύσει εν μέσω της δράσης, φαίνεται η αγάπη και η μελέτη της για τον κόσμο στον οποίο μας εισαγάγει. Ταυτόχρονα, καταφέρνει να αποφύγει το δοκιμιακό ύφος και να δέσει τις πληροφορίες αυτές με την ιστορία εντελώς φυσικά.
Με συγκλόνισε η μαεστρία με την οποία η Γεωργία Κακαλοπούλου πέτυχε το «πάντρεμα» των εκφάνσεων της ανάγκης του ανθρώπου, για πίστη σε μια ανώτερη δύναμη- δημιουργό. Σε μια οντότητα προστατευτική και τιμωρό συνάμα, σε κάτι έξω από εμάς, αλλά ταυτόχρονα και κινητήριο δύναμη του κόσμου. Και κυρίως, που κατάφερε να το επιτύχει αρχικά στις εγχώριες πεποιθήσεις μας, και να το επεκτείνει μαζί με τα ταξίδια των πρωταγωνιστών και πιο έξω. Μια ενοποίηση στις απόπειρες του ανθρώπου μέσα στους αιώνες. Να δώσει όνομα σε αυτό που αναζητά όταν ... «άνω θρώσκει».
Υπέροχες περιγραφές, τόσο της μαγευτικής χώρας μας, όσο και της γειτονικής Ιταλίας, αλλά και της Βόρειας Ευρώπης. Από τις πρώτες λέξεις ανοίγει μια δίνη που σε μεταφέρει στον χωροχρόνο, μόνο για να ανακαλύψεις ότι ουσιαστικά μεταφέρεσαι σε μια παράλληλη πραγματικότητα –που η αλήθεια είναι ότι θα ικανοποιούσε τις θρησκευτικές συνειδήσεις πολλών-.
Όσο αφορά την ερωτική ιστορία.... Ένιωσα την καρδιά μου κυριολεκτικά να χάνει χτύπους. Η απάρνηση, το κρυφτό, η αποκάλυψη της καρδιάς των πρωταγωνιστών, ο διχασμός ανάμεσα στην προσωπική ευτυχία και το καθήκον.. Δεν θα αποκαλύψω τον πομπό και τον αποδέκτη της αγάπης αυτής, αλλά είναι από τις πιο έντονες, ζωντανές, συνταρακτικές ιστορίες έρωτα που έχω διαβάσει ποτέ... Πόση ένταση και πόση αγωνία... Τι περιπέτεια εκτυλίσσεται με βορά στην δίνη της αυτήν την αγάπη!
Έπειτα η πρωταγωνίστρια.... η Ελένη. Έχει φτιαχτεί από φως, παρά το ότι η μοίρα της, κατά πως φαίνεται, την οδηγεί να προκαλέσει το μεγαλύτερο σκοτάδι. Έχει μεγαλώσει μέσα σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, και παρά το ότι λατρεύει την αλήθεια, συγχωρεί. Ένα πάντρεμα όλων των καλών στοιχείων που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, με μια καρδιά που είναι ικανή και άξια να αγαπάει.
Ουτοπική μορφή? Ίσως. Κι όμως, δεν φαίνεται εξωπραγματική στην συμπεριφορά της, τον τρόπο σκέψης της, τις αντιδράσεις της. Φαίνεται πολύ ευάλωτη, αλλά όταν πρόκειται για τους άλλους, μπορεί να γίνει δυνατή. Φαίνεται πλάσμα εσωτερικό, αλλά έχει ένα χαμόγελο για όλους και προσελκύει φίλους γύρω της, με την ίδια ευκολία που η μοίρα στέλνει στον δρόμο της εχθρούς.
Από την άλλη..... οι Θεοί, και πάσης φύσεως Θεοί, δείχνουν ακριβώς έναν αντικατοπτρισμό των παθών, των ποιοτήτων και των επιλογών που ένα δημιουργημένο πλάσμα μπορεί να επιδείξει –να βουλευτεί ελεύθερα να υιοθετήσει-. Παρά τα οφέλη της αθανασίας, της αφθαρσίας, της υπέρμετρης δύναμης και των χαρισμάτων που τους έχουν δοθεί.
Η δυνατότητα ελεύθερης χρήσης τους, το μόνο κοινό τους με τους ανθρώπους, αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν είναι η φύση, αλλά η ψυχή και η καρδιά και η διάπλαση της από τον κάτοχο που θα ανυψώσει ηθικά έναν θεό ή έναν άνθρωπο.
Και αυτό για μένα, ήταν το πιο μαγευτικό θέμα του βιβλίου. Η αξία των θνητών, που πολλαπλασιάζεται λόγω του θάρρους και της επιμονής τους να ζουν αναζητώντας το νόημα, μια ζωή φθαρτή και μικρή. Που οι επιλογές τους γίνονται έρμαιο της καρδιάς και του μυαλού, και η ψυχή είναι ικανή να σαρώσει τα πάντα σε ένα της κάλεσμα. Η κάθε μικρή γενναία πράξη, η κάθε επιλογή, η κάθε προσπάθεια φέρει ένα βάρος δυσανάλογο της θνητής, μικρής υπόστασης.
Κι όμως, εκεί έγκειται η σημασία του ανθρώπου. Είναι ικανός να κάνει το καλό και το κακό, κι ακόμη περισσότερο, να τα δεχτεί αμφίδρομα. Έχει την ικανότητα να πέφτει και να σηκώνεται, να συγχωρεί και να εκδικείται, να θέτει δύο πλευρές σε όλα, παρά τις περιορισμένες σωματικά δυνατότητες του.
Μπορεί να συνταχθεί με το καλό ή το κακό. Μπορεί πάντα να πισωγυρίσει. Γνωρίζει το σύντομο της ζωής, κι όμως μπορεί να αλλάξει όσες φορές θέλει γνώμη μέσα σε αυτή, αναλόγως που θα τον οδηγήσει η ψυχή και η καρδιά του. Είναι από τα πλάσματα τα οποία μπορούν να βρεθούν σε οικτρή κατάσταση, να έχουν την πλήρη συναίσθηση της, κι όμως να συνεχίσουν να ελπίζουν και να αγαπούν.
Και ίσως γι’ αυτό, στο βιβλίο της Γεωργίας Κακαλοπούλου φαίνεται τόσο ξεκάθαρα ότι για τους θνητούς αξίζει να συνταχθούν υπέρ, να θαυμάσουν και να κινδυνέψουν, Θεοί και Φύλακες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου