ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014, ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΜΑΤΙ»
ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ,
Με μεγάλη χαρά ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση της Γεωργίας Κακαλοπούλου, να μιλήσω για το νέο της βιβλίο, γιατί ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, μια συγγραφική δουλειά, η οποία, τιμά ιδιαίτερα τον λογοτεχνικό κόσμο της Πιερίας.
« ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ»:
Ο τίτλος, κατ΄ αρχήν, αποτελεί έναν γρίφο, για όσα πραγματεύεται το βιβλίο, αν και μάλλον σε προϊδεάζει για τις θύελλες που θα «ζήσεις» παρακολουθώντας την εξέλιξη
του μύθου, μαζί με τους ήρωες. Τη «ΜΕΛΩΔΙΑ» μπορείς να την εκλάβεις ως νηνεμία, λύτρωση ή κάθαρση. Είναι άραγε έτσι, ή η μελωδία έχει σχέση μόνο με τη μουσική, το τραγούδι, τον τραγουδοποιό, τη μελωδία, πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τις θύελλες;
Μέσα στις 557 σελίδες του, το μυθιστόρημα της Γεωργίας Κακαλοπούλου, καθηλώνει τον αναγνώστη με την εξαιρετική πλοκή του, τη δράση, τις απρόσμενες καταστάσεις, τις αλλεπάλληλες ανατροπές, -τόσες ανατροπές που εξυπηρετούν την εξέλιξη του μύθου δεν έχω ξανασυναντήσει!- τις ίντριγκες, τις περιπέτειες με αδίστακτους και σκοτεινούς ανθρώπους γεμάτους έντονα αισθήματα μίσους και εκδίκησης. Τα πάθη, ένας απρόσμενος έρωτας, οι έρωτες γενικότερα, η ηδονή, ο πόθος, ο πόνος, συνθέτουν ένα μυθιστόρημα, πλημμυρισμένο από εικόνες που με κινηματογραφική ταχύτητα κρατάνε τον αναγνώστη, με κομμένη την ανάσα και αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα. Το πρώτο πράγμα που σχολίασα στη Γεωργία Κακαλοπούλου, ήταν: «έγραψες ένα εξαιρετικό σήριαλ..».
Η πένα χαρισματική, συναρπάζει τον αναγνώστη από τη μια με τη λεπτομερή περιγραφή καταστάσεων και γεγονότων και από την άλλη, με το λυρισμό και την ποιητική διάθεση.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της πένας της Κακαλοπούλου, είναι οι προσεκτικά διαλεγμένες λέξεις που τοποθετεί σαν ψηφίδες στο «μωσαϊκό» του λόγου της, λέξεις δυνατές, ηχηρές, που η ερμηνεία τους δημιουργεί παραστάσεις και εικόνες, που νομίζεις ότι εξελίσσονται μπροστά σου. έχεις την αίσθηση ότι συμμετέχεις, ότι βλέπεις και ακούς όσα συμβαίνουν, ότι κινείσαι ανάμεσα, δίπλα, ή πίσω, από τους πρωταγωνιστές.
Για παράδειγμα:
- «έφτυσε τις λέξεις εκείνος»…. Σελ. 208,
- «κατάπιε το θυμό …σελ 212,
- «μεγάλα νύχια έγδερναν την εμπιστοσύνη…» Σελ 274
- «τα χείλη του προσγειώθηκαν στα δικά της».
- «Η ύπαρξη μου είναι ένα χαλίκι μέσα στο παπούτσι». Σελ 32
Η συγγραφέας δε σ αφήνει στιγμή, να ξαποστάσεις, να χαλαρώσεις, να πάρεις μια ανάσα από τη δράση και τις περιπέτειες, από τις ανατροπές που η μία διαδέχεται την άλλη. Φτάνεις στο σημείο να εύχεσαι «να τελειώνουν τα βάσανα» των πρωταγωνιστών, όμως όπως θα διαπιστώσετε η κυρία Κακαλοπούλου, έχει άλλα κατά νου και συνεχίζει «τα χτυπήματα», δοκιμάζοντας τις αντοχές τους. Και τις αντοχές μας. Αυτό άλλωστε συμβαίνει και στην πραγματική ζωή. Εξάλλου,το συναρπαστικό για κάθε χαρακτήρα που επινοεί και χειρίζεται ένας συγγραφέας είναι ότι αποφασίζει για όλα, για το παρόν και το μέλλον, τις χαρές και τις λύπες. Για τις νίκες ή τις ήττες τους. Την αγάπη, τον έρωτα. Την απόρριψη. Ακόμη και για τον αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.
Προσωπικά με συγκινεί ένα βιβλίο αν, εκτός από το μύθο, την ιστορία , τις ανατροπές, αφήνει ένα «κέρδος» στη ψυχή, με τα μηνύματά του. Η Γεωργία Κακαλοπούλου, μέσα στην πλοκή, με το λόγο ή τις πράξεις των ηρώων της καταθέτει αλήθειες. Τα μηνύματά της.
Πότε με φιλοσοφική διάθεση, πότε με εμπειρική, δίνει την προσωπική της άποψή σε διάφορες πτυχές ή γεγονότα της ζωής. Θα συμφωνήσεις ή θα διαφωνήσεις μαζί της, θα σκεφτείς, θα προβληματιστείς, θα διαβάσεις πράγματα τα οποία θα ήθελες να πεις ή να σκεφτείς αλλά δεν τόλμησες…
Πριν γνωρίσουμε τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών της, πριν μας τους συστήσει, η Γεωργία Κακαλοπούλου, κάνει το αυτονόητο. Μας τους παρουσιάζει, με εξαιρετική ακρίβεια. Περιγράφει όλα τα χαρακτηριστικά, με λεπτομέρειες που αποτυπώνονται στο μυαλό σου. Προσδίδει αρχαιοελληνική ομορφιά, χτίζει τα κορμιά, διακοσμεί με τα χαρακτηριστικά των ματιών, των χειλιών, τους μύες, το βλέμμα, το περπάτημα, τη δύναμη, τον ερωτισμό, καλλωπίζει την ψυχή τους, μας παρουσιάζει το απόλυτο αρσενικό και το απόλυτο θηλυκό του σήμερα. Ύστερα, χτίζει τους χαρακτήρες.
Τη δύναμη και τις αδυναμίες τους. Τις αξίες και την ηθική τους. Τα διλήμματα και την αποφασιστικότητά τους.
Τα προσόντα και τις δεξιότητές τους. Τα ταλέντα και τον επαγγελματισμό τους. Τα όρια και τις υπερβάσεις τους. Τη δύναμη, την κυριαρχία ή την πτώση και τη διαχείρισή τους. Την σκληρότητα και την παραίτηση…
Όλα αυτά που χαρακτηρίζουν την περιπέτεια της ζωής τους.Τις δεκαετίες της, τις μέρες και τις νύχτες της ζωής τους.
Έτσι χτίζει τους χαρακτήρες των «ηρώων», τους χτίζει με τέτοια υλικά, που νομίζεις ότι τους γνωρίζεις, τους ξέρεις καλά, τους έχεις συναντήσει. Τους γνωρίζουμε μαζί με όσους περιφέρονται «δορυφορικά» γύρω τους. Ακόμη και στους κακούς της υπόθεσης δίνει μια συναισθηματική διάσταση που –μέσα από τα καλά κρυμμένα μυστικά τους -δείχνει τα κίνητρα των πράξεών τους.Ξέρει καλά ότι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για χαρακτήρες που είναι απόλυτοι και αποφασιστικοί, που θέλουν και επιδιώκουν κάτι πολύ και είναι αποφασισμένοι να το κερδίσουν, να το πετύχουν προσηλωμένοι στο στόχο.
Οι δύο πρωταγωνιστές αγωνίζονται να νικήσουν το παρελθόν τους, να αψηφήσουν το φόβο τους και να κρύψουν τις αδυναμίες τους. Ανακαλύπτουν πτυχές του εαυτού τους και των άλλων που δε γνώριζαν. Μέσα από τις εσωτερικές συγκρούσεις αλλά και τις δραματικές καταστάσεις που βιώνουν, ξεδιπλώνουν κάθε πτυχή του χαρακτήρα τους, περνάνε από διάφορες φάσεις της ζωής, έχουν τις καλές μέρες τους, έχουν και τις κακές νύχτες τους, παλεύουν για την επικράτηση, για την αναγνώριση, για μια καλύτερη ζωή, για να κρατηθούν ψηλά σε ότι έχουν δημιουργήσει, αλλά έρχονται κι εκείνες οι στιγμές, που καταβεβλημένοι λυγίζουν, σκέφτονται να τα παρατήσουν, νοιώθουν αδύναμοι και ανασφαλείς, ζητούν ένα αποκούμπι, ένα στήριγμα κι αν δεν το βρουν, απλά κάνουν αυτό που συνήθως συμβαίνει στη ζωή. Πατάνε στα πόδια τους, ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους, πεισμώνουν και συνεχίζουν τον αγώνα μέχρι την τελική νίκη. Συγκρούονται με πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, συγκρούονται μεταξύ τους.
Τους πρωταγωνιστές τους ενώνει ο κοινός στόχος.
Ο ερωτικός πόθος που «εισβάλλει απρόβλεπτα με την πρώτη ματιά», όσο φουντώνει, τόσο τους …απομακρύνει γιατί ο ανταγωνισμός και το εγώ τους αποδεικνύονται πιο ισχυρά. Ο έρωτας τους είναι «κοινό μυστικό» που δε θέλουν να παραδεχτούν», αλλά ««οι δυο τους ακόμη και από μακριά, έμοιαζαν κατακόκκινες φλόγες. Όταν βρισκόταν κοντά ο ένας στον άλλο, θέριευαν και ανέβαιναν ως τα ουράνια, αγγίζοντας τα νεφελώματα»(σελ 318).
Μέσα από τις περιπέτειες και τις θύελλες που ζούμε διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου, η Γεωργία Κακαλοπούλου, πολύ εύστοχα θέτει τους προβληματισμούς και τις διαπιστώσεις, για τη ζωή μας, τους ανθρώπους, τις αξίες της εποχής.
«Στις δύσκολες ώρες καταλαβαίνεις το μέγεθος των συναισθημάτων που τρέφουν οι άλλοι για σένα. Τότε αναγνωρίζεις στις πράξεις των ανθρώπων την αληθινή διάσταση των σχέσεων…» (σελ 278)
«Όσο σε θαυμάζουν, όσο είσαι δυνατός και λαμπερός, σε ακολουθούν, σου δίνουν τα πάντα, -το γέλιο, τα κοπλιμέντα, την παρέα, τον εαυτό τους. Όταν όμως πέσεις από το βάθρο σου, σε ξεχνούν και σου γυρίζουν την πλατη.και τότε καταλαβαίνεις πως είναι λίγοι αυτοί που αξίζουν να τους έχεις κοντά σου…» σελ 278-279
Ασκεί αυστηρή κριτική στους πολιτικούς. Ευθέως. Όχι με υπονοούμενα. Πίσω από τη βιτρίνα της πολιτικής, πίσω από έναν κάποιο καθωσπρεπισμό κρύβονται άνθρωποι βουτηγμένοι στη διαφθορά, διαπλεκόμενοι με οικονομικά συμφέροντα ή που γίνονται πιόνια, μόνο και μόνο για να πετύχουν το δικό τους στόχο, για την προσωπική ανέλιξη και το όφελος. Το ψέμα κυριαρχεί, δεν έχουν φραγμούς, δεν διστάζουν ακόμη και να φτάσουν στο έγκλημα. Η ιστορία μας διδάσκει, ότι αργά ή γρήγορα, το έγκλημα ακολουθεί η τιμωρία και ο καθένας έχει το τέλος που του αξίζει. Έτσι και η συγγραφέας, πολύ σοφά, τους δίνει το τέλος που τους αξίζει, προσφέροντας την πολυπόθητη ανακούφιση στην οργή που ξεχειλίζει μετά από τις δολοπλοκίες και τις αποκαλύψεις τους.
Η αφήγησή της μας οδηγεί συνειρμικά στην επικαιρότητα, μας κάνει καχύποπτους, μας «υποψιάζει» για να διερευνούμε τις προθέσεις και την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα, γιατί τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. «Δυστυχώς ή ευτυχώς , σ αυτή τη χώρα οι άνθρωποι έχουν βραχεία μνήμη και βλέπουν τις ταμπέλες αδιαφορώντας για το παρελθόν και την ουσία» (σελ 110) , και δυστυχώς «το παρελθόν δε μας διδάσκει ότι ακολουθεί..»(143). Επίσης «μπορείς να κάνεις ότι θέλεις αλλά πρέπει να κρύβεσαι καλά… (σελ 110).
Επιβιώνουν οι μέτριοι, αναδεικνύονται οι διεφθαρμένοι μέσα από ένα σύστημα που κυριαρχεί και είναι αδίστακτο απέναντι σε όσους τολμούν να αντισταθούν. Οι άξιοι και οι άριστοι, παραγκωνίζονται, αδικούνται ή απαξιώνονται. Πρέπει να αγωνιστείς, να παλέψεις για να πετύχεις τους στόχους. Αν θέλεις κάτι πολύ, πρέπει να προσπαθείς πολύ:
«Κατάλαβα ότι δε μπορούσα τελικά να ελέγχω τα πάντα στη ζωή μου. Η ζωή δεν ελέγχεται εύκολα. Δεν είναι όλα απόρροια των δικών μας ενεργειών και δεν αρχίζουν ούτε τελειώνουν τα πάντα με τις δικές μας πράξεις. Υπάρχουν και οι πράξεις και η θέληση των άλλων, η μοίρα, οι συμπτώσεις, ο χρόνος, η απόσταση, η αδυναμία μας... Υπάρχουν πολλά που μας λένε καθαρά ότι είμαστε πολύ μικροί και όχι παντοδύναμοι, όπως θεωρούμε ότι είμαστε. Σημασία έχει πως εγώ έδωσα ό,τι μπορούσα» (σελ 455).
Πιστεύω ότι ο άνθρωπος αποδέχεται μια ήττα, μια καταστροφή, αν είναι αποτέλεσμα δικών του ενεργειών. Αντίθετα πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανείς που αποδέχεται την καταστροφή του, την ήττα του, όταν την προκαλούν άλλοι, άλλες δυνάμεις.
Κλείνοντας , πρέπει να υπογραμμίσω ότι οι πρωταγωνιστές, έχοντας ζήσει με ένταση τη ζωή τους , έχοντας περάσει μέσα από τις βιτρίνες της χλιδής, της επιτυχίας, της κυριαρχίας, της αναγνώρισης, της προσωπικής καταξίωσης, τον πλουτισμό, διαπιστώνουν ότι η ουσία της ευτυχίας είναι εκεί που την αναζητούμε για μας όχι για τους άλλους: «Στην πληρότητα. Τότε που χαμογελάει η ψυχή, ακόμη κι αν τα χείλη μένουν ακίνητα». Πότε και πόσο συχνά μας συμβαίνει αυτό; «Όχι συχνά και ίσως όταν κοιτάζουμε τον καταγάλανο ουρανό, όταν κοιτάζουμε τα πέταλα ενός αγριοστάφυλου να ανοίγουν απαλά για να ρουφήξουν την πρωινή λιακάδα…»
Διαβάζοντας το βιβλίο, κι ενώ ταξιδεύω από τα Χάιλαντς της Σκωτίας, στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη, κάποια στιγμή έρχομαι στην Πιερία.
Έτσι θέλει η συγγραφέας. Μέσα από τη δράση και τις περιπέτειες που ζούμε, φέρνει τους ήρωες του έργου, στην Πιερία. Στο Λιτόχωρο, τον Π. Παντελεήμονα, το Κάστρο του Πλαταμώνα, τη Λεπτοκαρυά. Ζούνε άγριες καταστάσεις, όπως ταιριάζει το άγριο τοπίο, στους πρόποδες τους Ολύμπου. Το πέρασμα από τον Όλυμπο, προσωπικά με χαροποίησε, η Κακαλοπούλου δείχνει την αγάπη και την περηφάνια της για τον Όλυμπο, για τη γη της, για τον τόπο μας…(σελ 221).
Κυρίες και κύριοι,
Θέλω να επισημάνω, ότι αποτελεί σπουδαία επιτυχία για τη Γεωργία Κακαλοπούλου, η έκδοση του βιβλίου της από τον εκδοτικό οίκο ΛΙΒΑΝΗ.Σε εποχές μάλιστα που οι τίτλοι έργων κάθε έτος περιορίζονται συνεχώς από τους εκδοτικούς οίκους λόγω της κρίσης που βιώνουμε όλοι, οι εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ "κλείνουν το μάτι στον αναγνώστη" για τη ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ, αναγνωρίζουν το σπουδαίο ταλέντο, και αν μη τι άλλο πιστεύω ότι αυτή η συνεργασία, θα είναι το διαβατήριο για την συγγραφική επιτυχία της που προδιαγράφει το λαμπρό μέλλον της.
Θέλω να συγχαρώ από καρδιάς τη Γεωργία Κακαλοπούλου για αυτό το βιβλίο και να σας καλέσω να το αγοράσετε τόσο για σας όσο και για δώρο σε ένα φίλο σας, γιατί και την ανάγνωση ενός εξαιρετικού μυθιστορήματος θα απολαύσετε και θα τιμήσετε τη συμπολίτισσα μας για το συγγραφικό της έργο.
Γεωργία εύχομαι η « Μελωδία στη θύελλα» να γίνει γρήγορα Best Seller.
Σας ευχαριστώ.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
