Αστερόπαιδα....

Υπάρχουν κι εκείνοι που είναι παιδιά των αστεριών.
Που αγαπούν δίχως όρια, δίχως προσδοκίες, δίχως ανταμοιβές.

Όπου οι νύχτες μέσα τους δεν είναι ποτέ σκοτεινές αλλά γεμάτες με πλανήτες και φεγγάρια. 

Υπάρχουν κι εκείνοι που με τη λάμψη στο αιωρούμενο σύμπαν της ψυχή τους μας θυμίζουν πως το σημαντικό δεν ορίζεται με χρόνο, με εποχή, με ανθρώπινα όρια. 

Εκείνοι που κοιτούν με το ίδιο λαμπερό βλέμμα τους πάντες γύρω τους καθώς δεν υπάρχει αριθμητική σειρά και ξεχωριστή θέση στα ουράνια συναισθήματα τους.
Υπάρχουν εκείνοι που είναι παιδιά των αστεριών και έπεσαν μια μέρα στη γη, για να μας θυμίσουν από που προερχόμαστε και πώς πρέπει να αγαπάμε.
Κι όλοι έχουμε ένα τέτοιο παιδί κρυμμένο μέσα μας...
Ας το αφήσουμε να βγει και να λάμψει.

Καληνύχτα αστερόπαιδα.