Και ποθώ

Και ποθώ να βρω πατρίδα,

στη σάρκα των χειλιών σου να γείρω

κορφές και χαράδρες να θρέψω

να κυλήσω ποτάμι ορμητικό.

Να κρεμάσω στη σκιά σου τις επιθυμίες μου

την άδεια πύλη των χεριών μου να γεμίσω

και να αγαπήσω έναν Θεό.

Μεριάζω. 

Πηχτή με βαραίνει η σύνεση.

Κτηνωδώς με φιλά βαθιά

αφήνοντας γεύση πικρής αποθυμιάς.

Στα σκληρά σου στήθη να συρθώ με κατάνυξη

να κάνω προσευχή βάζοντας το κορμί μου στο θυσιαστήριο.

Σάρκα και αίμα και πόθος και ιδρώτας και κραυγής το 

μαρτύριο.

Όρκοι που θα γίνουν μελάνι  κάτω από το δέρμα σου.

Κι αν γείρω  στη σάρκα των χειλιών σου.

θα τα σφίγγεις, θα μιλάς, θα γεύεσαι κι εγώ θα ζευγαρώνω με 

ουσίες

κι αρώματα

και χρώματα.

Πατρίδα και Θεό θα βρίσκω.