Στο παραθύρι του έρωτα

Στο παραθύρι του έρωτα ακουμπά το φως απ' των ματιών σου το βελούδο. 
Μισώ τις γρίλιες που τρίζουν στο άγγιγμα του ανέμου,
τις μικρές πτυχές στο ξύλινο περβάζι που παραμένουν σκοτεινές,
την βαριά κουρτίνα της πραγματικότητας που σκιάζει τα όνειρα μου.
Μισώ και τον εαυτό μου που επιμένει να στέκει σε τούτο το άνοιγμα απολαμβάνοντας την ανατολή και το μεσουράνημα σου.
Και ξέρω πως μισώ κι εσένα γιατί είσαι μακρινός ήλιος που δε δύει.