"Είπα να μη σ' αγαπώ
και, κοίτα,
ο κόσμος μοιάζει άδειος."
Για ακόμα μια φορά, η κα Κακαλοπούλου κατάφερε να μας χαρίσει μια υπέροχη ιστορία που άγγιξε την καρδιά μου...

Μίση, πάθη, κρυμμένα μυστικά, διαστρεβλωμένες αλήθειες, υπέροχοι ήρωες, κακοί ήρωες...
Ένα υπέροχο ταξίδι που σε ρουφούσε μέσα του και δεν ήθελες να ξεφύγεις από την δίνη του...
Φανταστείτε ότι παρόλο που το τελείωσα χθες την νύχτα, απλά ήθελα κι άλλο...

Και δυστυχώς για μένα, δεν έχω άλλο βιβλίο της Κας Κακαλοπούλου στην βιβλιοθήκη μου και ανυπομονώ για το επόμενο...
Η ιστορία μας ήταν αρκετά μπερδεμένη και όσο κι αν προσπαθήσω να σας την παρουσιάσω, δεν θα το κάνω σωστά... Πάντως ήταν πλεγμένη με ένα δεξιοτεχνικό τρόπο που σε έκανε να αγωνιάς για το τι θα συμβεί παρακάτω...

Οι δυο πρωταγωνιστές ήταν υπέροχοι και πολύ βασανισμένοι και η μοίρα έφερε τον έναν στον δρόμο του άλλου για να φέρουν φως στα σκοτάδια τους...
Ο Λουγκ ΜακΝάιτ ή Περσέας Στεργίου ήταν ένας φοβερός άντρας!!!
(Χριστέ μου, δε ξέρω γιατί αλλά όλοι οι ήρωες της Γεωργίας, είναι μπουκιά και συχώριο!!!)
Ο Περσέας ήταν σκοτεινός, μυώδης, άγριος, ταλαντούχος, βασανισμένος στην ζωή του, αλλά ταυτόχρονα ήταν γλυκός, ευγενικός και δίκαιος... Εντάξει, ήταν λίγο ζόρικος, αλλά με έναν εντυπωσιακό τρόπο....

{Λούγκ/Περσέας}
Η ζωή του φέρθηκε σκληρά από την γέννηση του κιόλας, αλλά αυτός κατάφερε να γίνει ένα μεγάλο αστέρι...
Τώρα στα 31 του πηγαίνει στην Ελλάδα, με σκοπό να πάρει κάτι που δικαιωματικά του ανήκει, αλλά τα πράγματα περιπλέκονται και ο δρόμος του ενώνεται με της Ειρήνης και τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο πολύπλοκα...

"Τη μισούσε και την ήθελε. Ήταν γι' αυτόν μια όαση που απείχε χιλιόμετρα καυτής άμμου κάτω από ένα θανατηφόρο ήλιο, και το μόνο που μπορούσε να έχει από αυτήν ήταν ο ψευδής αντικατοπτρισμός της."
Η Ειρήνη κουβαλάει μέσα της πολλές ενοχές και τύψεις... Κάποτε εξαπατήθηκε με άσχημο τρόπο και αυτό το γεγονός είχε τρομερές συνέπειες στην ίδια και την οικογένεια της... Παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, ακόμα δε μπορεί να το ξεπεράσει...

Επιπλέον, δεν αφήνει κανέναν να πλησιάσει την καρδιά της...
"Οι άνθρωποι δεν ήταν αυτό που έδειχναν. Είχαν πολλά μυστικά κρυμμένα. Μίση και πάθη, έρωτα και προδοσία. Το πικρό ποτό της προδοσίας ήταν από τα χειρότερα που θα μπορούσε να δοκιμάσει. Και μόλις είχε πιει ένα ολόκληρο ποτήρι..."
Εξαιτίας μιας είδησης που λαμβάνει, αποφασίζει να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα και να παλέψει για αυτά που της ανήκουν!!!!
Αλλά δυστυχώς η μοίρα την φέρνει αντιμέτωπη με τον γιο του πρώην άντρα της και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο...

"Με έκπληξη ανακάλυψε ότι τον εμπιστευόταν. Την είχε σώσει, την είχε κρύψει, την είχε στηρίξει, και πάντα της έλεγε την αλήθεια καταπρόσωπο. Την τσιγκλούσε και την κέντριζε. Ήταν πανέξυπνος και είχε ανακαλύψει εύκολα πως η πανοπλία της ήταν από αλουμίνιο και μπορούσε να την τραβήξει δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια. Αυτό τη φόβιζε, αλλά για κάποιο λόγο την ευχαριστούσε κιόλας. Ήταν σαν να την ξυπνούσε από μια βαθιά νάρκη."
Ο Περσέας και η Ειρήνη θα ενωθούν για έναν κοινό σκοπό, παρόλο που δεν συμπαθεί ο ένας τον άλλον ιδιαίτερα... Και οι δύο εκπροσωπούν κάτι μισητό για τον άλλον και αυτό περιστρέφεται γύρω από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο...
Όμως καθώς περνούν περισσότερο χρόνο μαζί, τόσο η έλξη ανάμεσα τους φουντώνει και γίνονται έρμαιο της, παρόλο που της αντιστέκονται....

"Μόνο μαζί της ένιωθε πως έβρισκε αυτό που είχε χάσει από παλιά. Μόνο μαζί της η μοναξιά του εξαφανιζόταν. Δεν ήταν πια το αστέρι που έλαμπε μόνο και παγωμένο στον ουρανό. Ήταν άνθρωπος. Με σάρκα και οστά. Οι δυο τους μπορούσαν να καταλάβουν ο ένας τον άλλο, ακόμη κι αν τους χώριζαν τόσα."
Το κακό είναι ότι και οι δυο τους έχουν λανθασμένες εντυπώσεις για τον άλλον και τις προθέσεις του και αυτό ήταν που με έκανε έξαλλη....
Τόσος χαμένος χρόνος.... αλλά δε φταίνε μονάχα οι ίδιοι τους...
Υπήρχαν πολλοί άλλοι που έμπαιναν ανάμεσα τους και ήθελα να τους σκοτώσω...

"Τον αγαπούσε... Όχι, όχι, τον λάτρευε. Θα έλεγε κανείς ότι εκείνος είχε παλέψει για να το καταφέρει αυτό. Την είχε τσιγκλήσει, την είχε μαγέψει, την είχε λυτρώσει, και τελικά του πρόσφερε την καρδιά της στα δυο του χέρια. Δεν ήξερε όμως ότι την ήθελε για να την κάνει θυσία, για να τη λιώσει ανάμεσα στα δάχτυλα του και μετά να την πετάξει για να σκορπίσει στον άνεμο."
Πάντως ήταν ακόμα μια καταπληκτική ιστορία από την υπέροχη πένα της Γεωργίας γεμάτη έρωτα, πάθη, πόνο και πολύ περιπέτεια!!!
Ακόμα και να μην το ήθελες, ήταν αδύνατον να μη μείνεις ανεπηρέαστος απ' όσα συνέβαιναν!!!

Επιπλέον υπήρχαν κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες που ήταν εκπληκτικοί, όπως ο Μπορ και η γιαγιά Ντόρα...
Αλλά και κάποιοι άλλοι που ήταν απαίσιοι και δε θα δίσταζες ακόμα και να τους σκοτώσεις με τα ίδια σου τα χέρια...
Πραγματικά, ήταν μια υπέροχη ιστορία και τώρα που τελείωσε, δεν ξέρω τι να διαβάσω μετά!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου