Μπράβο, μπράβο, μπράβο!!!
Για να είμαι ειλικρινής, είχα πάρα πολύ καιρό να πιάσω ελληνικό βιβλίο στα χέρια μου και έπειτα από το συγκεκριμένο βιβλίο, απλά δε θέλω να σταματήσω...
Νομίζω πως η κυρία Κακαλοπούλου, ανέκτησε την πίστη μου στην ελληνική σύγχρονη λογοτεχνία... γιατί τελευταία είχα παραιτηθεί από αυτήν!!! Παντελώς!!!
Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι το πρώτο μου δικό της βιβλίο και δηλώνω ερωτευμένη με τα προηγούμενα της και έχω τρελή εμμονή με το "Θεοί και Φύλακες" και τον Λεωνίδα συγκεκριμένα...
Όμως μια νέα εμμονή μου δημιουργήθηκε με το συγκεκριμένο βιβλίο και το όνομα αυτού... Μάσιμο!!!
Ζόρικος, σκοτεινός, δυναμικός ο Μάσιμο... ένας άντρας που δεν ήξερε τι έκρυβε μέσα του και τι δυνατότητες είχε η καρδιά του... Μεγαλωμένος μέσα στην σκιά μιας παλιάς κατάρα που κρεμόταν σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του και προσπαθούσε με όσα είχε ήδη στα χέρια του να κάνει το καλύτερο δυνατόν... Το κακό είναι ότι η άποψη που είχε για τον εαυτό του ήταν η χείριστη και ίσως σε έναν βαθμό να είχε δίκιο, αλλά μέσα στην ψυχή του υπήρχαν πολύ περισσότερα απ' όσα πίστευε και αυτά του φανερώθηκαν με έναν παράξενο και ανορθόδοξο τρόπο...
{Μάσιμο}"Ήταν ένας δαίμονας, ένας από τους αγγέλους για τους οποίους διάβαζε τις τελευταίες μέρες, αυτούς που εξωτερικά είναι τέλειοι, υπέροχοι και γοητευτικοί, ενώ εσωτερικά είναι ταγμένοι στο σκότος, εχθρικοί και δίχως ίχνος συμπόνιας."
Ο πατέρας της Τάμι πέθανε άδικα και πολύ νωρίς και η Τάμι είναι απαρηγόρητη με αυτή της την απώλεια... Ο δρόμος της την φέρνει έξω από την σχολή χάντμπολ "Ζέφυρος "στις Συρακούσες όπου ο πατέρας της δολοφονήθηκε και από μια παρεξήγηση βρίσκεται να γίνεται μέλος της ομάδας, αλλά με λανθασμένη ταυτότητα ως αγόρι... Αυτό το βρίσκει ως ευκαιρία να μάθει περισσότερα για την δολοφονία του πατέρα της, αλλά τα πράγματα περιπλέκονται όταν γνωρίζει τον Μάσιμο Κονσίτο Αρά, τον ιδρυτή της ομάδας "Ζέφυρος" και ιδιοκτήτη του αρχοντικού και της σχολής...
{Τάμι}"Κάτι την τραβούσε σαν μαγνήτης εδώ πέρα, κάτι πάνω από τις δυνάμεις της... Μήπως το αίμα του πατέρα της, που τόσο άδικα είχε χυθεί;... Δεν ήξερε να απαντήσει. Δεν μπορούσε να απαντήσει. Όπως δεν μπορούσε και να φύγει."
Ο Μάσιμο έχει μια ιδιαίτερη αντιπάθεια προς το πρόσωπο της Τάμι (ή Κάρλο) και η Τάμι δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί... Και το κακό είναι ότι μέρα με την μέρα η κοπέλα αρχίζει να ερωτεύεται τον απρόσιτο Μάσιμο... Επιπλέον, νιώθει να την τραβάει το παλιό αρχοντικό σαν μαγνήτης... Άγνωστο για ποιον λόγο...
Αλλά και ο Μάσιμο δεν είναι πλήρες αδιάφορος προς το πρόσωπο της, αλλά δεν μπορεί να επιβεβαιώσει τις υποψίες του και αυτό τον τρελαίνει...
"Αυτό το πλάσμα είχε την ικανότητα να διεγείρει μέσα του κάτι. Κάτι που εκείνος το χρειαζόταν και που δεν ήξερε τι ήταν..."
Τι θα γίνει με αυτούς τους δύο???
Η Τάμι θα αποκαλύψει την ταυτότητα της??? Και ο Μάσιμο πώς θα το πάρει???
Και τι θα γίνει με την κατάρα των Κονσίτο Αρά που καταδιώκει τον Μάσιμο???
Υπάρχει μια ευκαιρία για τους δυο νέους???
"Ναι, δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν ένας σκοτεινός άγγελος. Ένα πλάσμα χαραγμένο από κατάρες, μίση και πάθη, που όμως την είχε γοητεύσει, κάνοντας την να τον αγαπήσει με όλο της το είναι. Ήταν δική του πια."
Το βιβλίο αυτό είχε λίγο απ' όλα και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που το λάτρεψα...
Όμορφη πλοκή, υπέροχους χαρακτήρες... Έρωτας, μια κατάρα, μαφιόζοι, μυστήριο, σασπένς, μερικά υπερφυσικά στοιχεία... όλα δεμένα αριστοτεχνικά σε ένα υπέροχο γαϊτανάκι!!!
"Δε με ενδιαφέρει η κατάρα που κουβαλάνε οι Κονσίτο Αρά... Η άδεια τους ψυχή και η απάνθρωπη συμπεριφορά τους δεν επηρεάζουν την άποψη που έχω εγώ για τους ανθρώπους. Ούτε πιστεύω πως είναι όλοι αρπακτικά..."
Όσο για την Τάμι και τον Μάσιμο??? Ήταν και οι δυο τους εκπληκτικοί!!!
Η χημεία μεταξύ τους ηλέκτριζε την ατμόσφαιρα ακόμα κι όταν η Τάμι υποδυόταν το αγόρι...
Είχαν έντονες στιγμές που δε μπορούσαν να σε αφήσουν ασυγκίνητο και τις λάτρεψα όλες τους!!!
"Ένιωθε τρομερά ευάλωτη. Άλλωστε ήταν η πρώτη φορά που ερωτευόταν, η πρώτη που η αγάπη τής χτυπούσε την πόρτα με θράσος, ξεπερνώντας τα εμπόδια και τις παγίδες που έβαζε εκείνη στον περίβολο της καρδιάς της. Αλλά ήταν μια αγάπη καταδικασμένη. Αν ερωτευόταν ένα αντικείμενο, θα είχε καλύτερη τύχη. Άψυχο εκείνο, άψυχος και ο Μάσιμο, αλλά αυτός είχε την δύναμη να την πληγώνει -ακόμη και να την διαλύσει αν ήθελε."
Ήταν ένα υπέροχο ανάγνωσμα και το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!!
Και σας αφήνω με ένα υπέροχο απόσπασμα από το βιβλίο....
"Το ότι ζεις δυο βδομάδες κοντά μου δεν σημαίνει πως έμαθες τα πάντα για μένα και τη ζωή μου!"
"Όχι. Αλλά έχω μάτια και βλέπω, αφτιά και ακούω."
"Έχεις μάτια, αλλά είναι τυφλά! Έχεις αφτιά, αλλά είναι κουφά! Δεν ξέρεις τι πάει να πει να μην έχεις χρόνο!"
"Το χαμόγελο και η αγάπη δεν έχουν σχέση με τον χρόνο. Δεν αγαπάς βάζοντας χρονικά περιθώρια...
...Κανείς δεν βιώνει την ευτυχία σε μάκρος, κύριε. Τη ζει στις στιγμές, σε όσα αγαπά και όσα του δίνονται σε μικρές δόσεις. Αν η ευτυχία ήταν κάτι που κρατούσε αιώνια, θα έχανε τη θαυμαστή της σημασία. Οι απογοητεύσεις είναι αυτές που μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να απολαμβάνουμε τις στιγμές της ευτυχίας." (less)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου