Σαν ένα κομμάτι σοκολάτας γάλακτος στο στόμα μικρού παιδιού.
Σαν το γυμνό νεογνό λίγα μόλις δευτερόλεπτα μετά τη γέννηση επάνω στο κουρασμένο στήθος της μητέρας.
Σαν το γλυκό χνώτο του αγαπημένου πριν από ένα ποθητό φιλί.
Σαν το ζεστό κράτημα ηλικιωμένου ζευγαριού που περπατά αργά πιασμένο χέρι-χέρι στο δρόμο.
Σαν ένα χαμόγελο κρυφό από περηφάνια ή ανακούφιση.
Σαν τον ήχο από τις λέξεις ευαγγελίου σε ερημική εκκλησιά.
Σαν ουρανό ξάστερης νύχτας το χειμώνα.
Σαν μελωδία εξωτική στην πιο βαθιά σιγή.
Σαν Φως....
Το φως της αυγής.
Το φως του κεριού μιας προσευχής.
Το φως στο πρόσωπο ενός απελπισμένου ανθρώπου που αντικρίζει και πάλι την ελπίδα.
Το φως που φωτίζει η αγάπη σε δυο μάτια.
Το φως που βγάζουν οι αγκαλιές, οι προσφορές, οι συγνώμες και οι ευγνωμοσύνες, το φως το δικό σου, το δικό μου, του διπλανού και του άλλου, το φως της φύσης, της ζωής, του κόσμου ολάκερου...
Το φως ενός Θεού...
Ενός Θεού, που επέλεξε τις πιο σκοτεινές μέρες του χρόνου για να γεννηθεί και να το κουβαλήσει δώρο ακριβό. Ένα δώρο για να μην χάνουμε ποτέ μας τη ελπίδα.
Καλά Χριστούγεννα αγαπημένοι μου φίλοι!
Υγεία, Ευτυχία, Καλοτυχία, Αγάπη, Χαρά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου