Η "Πεταλούδα Της Νύχτας" της Ειρήνης Φραγκάκη

 

Τη γραφή της τη γνώρισα μέσα από το βιβλίο "Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου".

Αυτό που με κατέπληξε κι σε εκείνο το πόνημα της αλλά και σε αυτό ταυτόχρονα είναι οι υπέροχες εσωτερικές μάχες των ηρωίδων της. Οι μοναδικοί τους προβληματισμοί, τα μονοπάτια που βαδίζουν οι σκέψεις τους, τόσο γοητευτικά και ενδιαφέροντα, τόσο αληθινά!

 Η Ειρήνη τολμά να γράψει 'κάτι' διαφορετικό με αυτό το βιβλίο. Να μιλήσει για τους κόσμους και τους ανθρώπους που κινούνται κοντά μας, δίπλα μας αλλά που εμείς φοβόμαστε και δεν έχουμε το κουράγιο να αντικρίσουμε. Ίσως γιατί αντικρίζοντας τους θα αισθανόμασταν πραγματικά την αδυναμία του ανθρώπου απέναντι στα κακοβουλα σχέδια της μοίρας, ίσως γιατί δε θέλουμε να ξεβολέψουμε την ομαλή μας συναισθηματική ζωή ή την επιθυμία να ωραιοποιήσουμε την καθημερινότητα μας.

Η δυναμική πένα της αγαπημένης μου Ειρήνης, αποτυπώνει με κάθε ρεαλισμό αλλά και γλαφυρότητα τις κακουχίες της ηρωίδας της, κινείται στη γη και δε βαδίζει στα σύννεφα, αλλά καταφέρνει να μας κάνει να αιωρηθούμε σε έναν σκοτεινό ουρανό όπου οι άγγελοι δεν έχουν φτερά στην πλάτη.

Είναι ιδιαίτερα ξεχωριστό πως ένας τόσο ζεστός και φωτεινός άνθρωπος ξέρει να γράφει τόσο καλά για τα σκοτάδια!

Φίλη μου Ειρήνη, εύχομαι τα φτερά που λείπουν από τις πεταλούδες της νύχτας σου να γίνουν δικά σου και να ανεβάσουν εσένα και το πόνημα στου σε ουρανούς επιτυχίας! Συγχαρητηρια!