ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 Το άρθρο μου αυτό είναι παλιό, αλλά πραγματικά αγαπημένο....αφιερωμένο....

Είχα μια γιαγιά, από εκείνες των παραμυθιών, με τους μικρούς, σφιχτούς κότσους στη μέση του κεφαλιού, τα σκούρα ρούχα και τα πονηρά μάτια, που χαιδεύαν με λατρεία τις σκανδαλιές μου. 'Ηταν δεν ήταν γύρω στα 1.50 μέτρα και έτρεχε μονίμως πίσω απο το διαβολάκι που ήμουν, με ένα κουτάλι γεμάτο σούπα, με ένα ποτήρι γάλα, ή μερικές φορές με εκείνους τους περίεργους συνδιασμούς επάνω στη φέτα του ψωμιού. Ελαιόλαδο απλωμένο με συνοδεία σάλτσα πηχτή ή νοτισμένη η επιφάνεια του ψωμιού και πασαλλειμένο με ζάχαρη.
Εκείνος ο μικροκαμωμένος αγαπητός άνθρωπος, που κρεμούσε εκατοντάδες σταυρούς και φυλακτά στο λαιμό της, ήταν το απαραίτητο αξεσουάρ των Χριστουγέννων μου! Αναντικατάστατο θα έλεγα....
Τζάκι δεν είχαμε στο σπίτι, αλλά μια πολύ χοντρή, καφέ σόμπα πετρελαίου, όπου μέσα απο το μεγάλο της τζάμι, μας έδειχνε τα δόντια της, ξεπετάγοντας φλόγες που έγλειφαν τους τοίχους και τις λευκές βελέντζες του σαλονιού.
Τις μέρες των γιορτών, η γιαγιά μου, με τραβούσε κοντά στη φαρδιά αγαπημένη της πολυθρόνα, καθώς της άρεσε να κουρνιάζει διπλώνοντας τα μικρά της πόδια επάνω και αφού εξακολουθούσε να μου μπουκώνει το στόμα με διάφορους γλυκίσματα και μη, μου εξιστορούσε εκατοντάδες πράγματα με χιτ, αυτό της γέννησης του Χριστού.
“Ο Χριστός,” έλεγε, “ ήρθε στη γη, στις πιο σκοτεινές ημέρες του χρόνου”. Δεν ξέρω αν προσπαθούσε απλώς να δημιουργήσει αυτή την αίσθηση κατάνυξης και τη μυστηριακή ατμόσφαιρα που ήθελε, αλλά σίγουρα εννοούσε περισσότερα απο αυτά που έλεγε. Οι πιο μεγάλες νύχτες του χρόνου, είναι σύμφωνα με τους παλιούς η καλύτερη εποχή για μια άμεση επαφή του μεταφυσικού και του κόσμου των πνευμάτων, με τους ανθρώπους. Τότε τριγυρίζουν στη γη μαζί με τους θνητούς, κάθε λογής πνεύματα, καλά ή κακά. Λέγοντας πως ο Χριστός επέλεξε να έρθει τούτες τiς μέρες, είναι σαν να μου έλεγε πως Εκείνος, ήρθε για να φέρει το φως εκεί που το σκοτάδι επικρατεί και να διώξει όλα τα αρνητικά αλλά και να ενώσει τους δυο κόσμους κάνοντας τον άνθρωπο το όν που είναι...Πνευματικό.

H εικόνα είναι της  Brett1  deviantart.com

“Ήταν ένα τόσο δα μικρό πλασματάκι..” συνέχιζε “που γεννήθηκε μέσα σε έναν μικρό σταύλο, δίχως σόμπες, πουπουλένια στρώματα και γιατρούς, δίχως στολίδια και ανέσεις, ενώ θα μπορούσε να έχει τα πάντα....” και τα μάτια της βούρκωναν. Ήταν το παιδί του Θεού κι όμως γεννήθηκε στη φτώχια...Την κοιτούσα νιώθοντας θλίψη στην παιδική μου ψυχή και γύριζα δίχως να θέλω για να αντικρίσω γύρω. Εγώ είχα τα πάντα! Είχα σόμπα που μου ζέσταινε την πλάτη εκείνη τη στιγμή αλλά και συνέχεια τις κρύες μέρες, έπιπλα για να βολεύομαι, μια όμορφη μυρωδιά φαγητού που ερχόταν απο τη μεριά της κουζίνας, κουρτίνες στα διάφανα παράθυρα, στρώματα και χαλιά...Κι ας μην ήμουν το παιδί του Θεού! ΄Ή μήπως ήμουν; Αλλά ήμουν το τυχερό όπως και πολλά πολλά άλλα παιδιά. Όχι το άλλο, Εκείνο που είχε επωμιστεί το δύσκολο ρόλο να περάσει το μήνυμα! Πως όσοι αξίζουν δε γεννιούνται απαραίτητα σε χρυσοποίκιλτα παλάτια, πως η ταπεινότητα είναι η μεγαλύτερη αρετή, πως ήμαστε θνητοί, περαστικοί, ασήμαντοι και πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα που μας έδωσε το μόνο Αθάνατο, Μόνιμο και Σημαντικό τέκνο του Θεού!
“Τα ζώα γύρω ζεσταίναν το μικρό του κορμί...” έλεγε και ξανάλεγε η γιαγιά μου με έμφαση κι εγώ αγαλλίαζα μέσα μου. Ακόμη κι εκεί, στη μέση του πουθενά, στο πιο φτωχικό μέρος, ο Θεός είχε μεριμνήσει για τη ζεστασιά αυτού του μικρού παιδιού...Η ελπίδα δεν θα έπρεπε να χάνεται. Μπορεί να βρεθεί λύση, να γίνει κάτι για να καλύψει τις ανάγκες, να μετριάσει τα βάσανα, να χαιδέψει το πονεμένο σημείο. Ακόμη κι εκεί! Και το νόημα βγαίνει πολύτιμο και μεστό! Υπάρχει φως ακόμη κι εκεί που το σκοτάδι επικρατεί. Υπάρχει ελπίδα!
Και τα ζωντανά πλάσματα που περιτριγύριζαν το Θείο βρέφος , σημαντικά. Όλα τα ζώντα πλάσματα τούτου του πλανήτη. Και σαν κυρίαρχοι, πρέπει να τα σεβόμαστε και να τα αγαπούμε! Μέρος της δημιουργίας, κομμάτι του περιβάλλοντος που ζούμε, ψυχές...

Η εικόνα είναι από  Vanzkie.deviantart.com

“Και το μικρό μέρος, γέμισε απο ξένους...Απο αθώους βοσκούς και τα παιδιά τους που πήγαν να προσκυνήσουν το Θείο βρέφος...Απο μάγους και ανθρώπους της επιστήμης που εκαναν χιλιόμετρα ολόκληρα για να καταλήξουν εκεί και να δουν το πλάσμα που ήρθε να φέρει τη μεγαλύτερη αλλαγή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Να μιλήσει για την Αγάπη!” Μπορούσα να δω τα δάκρυα της να στολίζουν όλες τις πτυχές του προσώπου της. Ενός προσώπου αγαπημένου, που δε με ένοιαζε η παλαιότητα επάνω του καθώς τη μορφή του είχαν συνηθίσει τα άγουρα και αθώα μου μάτια.
Κι εδώ θα τονίσουμε μαζί με εκείνο το σπουδαιότερο μήνυμα της Γέννησης.
Την Αγάπη!
Ο Θεός έτεινε το χέρι του στους ανθρώπους και περίμενε να το τείνουν κι εκείνοι προς το μέρος του αλλά και προς εκείνο των συνανθρώπων τους. Γέμισε το μικρό, φτωχικό μέρος απο ανθρώπινα πλάσματα. Γέμισε απο ψυχές που έψαχναν τη ζεστασιά, όχι σε παλάτια αλλά μέσα σε έναν σταύλο. Γιατί , όση ζέστη και να έχει το σώμα, όσες ανέσεις και στολίδια, όταν μένει η ψυχή γυμνή και μόνη, η δυστυχία κυλάει στο αίμα παγώνοντάς το. Ο Άνθρωπος, φτιάχτηκε για να δίνει και να παίρνει αγάπη. Η ουσία του είναι φτιαγμένη απο υλικό αρχέγονα καλό και δεν χορταίνει πραγματικά με κανένα υποκατάστατος αυτής. Η προσφορά τον θρέφει, η αγκαλιά τον θεραπεύει, το χαμόγελο του τραγουδά.
Κάπου είχα ακούσει για ένα τρομερό πείραμα. Δυο νεογέννητα σε δυο θερμοκοιτίδες. Το ένα είχε εξασφαλισμένες τις σωστές συνθήκες αλλά καμιά σωματική επαφή με τη μητέρα ή οποιοδήποτε άλλον. Κανένα χάδι ή δείγμα αγάπης. Το δεύτερο, λιγοστές εώς κακές συνθήκες διαβίωσης αλλά με άπλετο χάδι απο τη μητέρα και την προσφορά της αγάπης της. Έπειτα απο λίγο καιρό, αυτό που παραλίγο να πεθάνει, ήταν το πρώτο...Έφθινε, μίκρυνε, αρρώστησε...Η αγάπη λοιπόν θρέφει τον άνθρωπο και αυτό είναι το σημαντικότερα μήνυμα Εκείνου που γεννήθηκε μέσα στον φτωχικό σταύλο 2013 χρόνια πριν.
Αγάπη, προσφορά, οι άνθρωποι! Το ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ! Ας το κρατήσουμε σφιχτά μέσα στις ψυχές μας! Ας ξεχάσουμε για λίγο τα κέντρα διασκέδασης, το πολύ φαγητό, τα ακριβά δώρα και ας μαζευτούμε. Να ακούσουμε ο ένας τον άλλον, να χαμογελάσουμε, να δώσουμε τα χέρια, να μιλήσουμε. Ας κάνουμε τα πάντα για να μη γίνουμε βάρος αλλά βοήθεια. Ας αγαπήσουμε και θα αγαπηθούμε! Ας μοιραστούμε! Ο νόμος της αλληλεπίδρασης που διέπει το σύμπαν θα μας αγγίξει με τον πιο μαγικό τρόπο!

Καλές γιορτές!


Αφιερωμένο στη μητέρα μου και στη δική της μητέρα που κατοικεί πια στους ουρανούς!