Κρύβομαι,
σε μυστικές, εναέριες ικεσίες
σε σύμπαντα που στάθηκαν ακίνητα τη μέρα που σε αντάμωσα
σε στιγμές που απρόσμενα ποθώ να συμβιβαστούν με τις προσευχές μου
σε μύθους οι οποίοι πλάσθηκαν για να σε αγαπώ
σε αναλλοίωτες μικρές ελπίδες
σε μια σταγόνα θάλασσας που μας χωρίζει
σε έναν ουρανό προσμονής που απλώνεται ατελείωτος.
Ανιστόρητη αγάπη
πες με σύννεφο, να σε βαπτίσω κεραυνό,
ριζωμένος στα σπλάχνα μου να βομβαρδίζεις τους αιθέρες.
Να πλάθουμε μαζί μια αέναη καταιγίδα
να σκιάζουμε τον κόσμο με το πάθος μας
την ίδια στιγμή,
που η λάμψη του έρωτα μας θα καταστρέφει αδιάκριτες ίριδες.
Κρύβομαι.
Στη μάσκα της πραγματικότητας που χωρίς εσένα
αγκαλιάζει την ανυπαρξία.
Μόνο εσύ μπορείς να τραβήξεις μακριά αυτή τη μάσκα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου