Ανθός του πάθους

Τον σκοτεινό του ανθό σα γύρεις να μυρίσεις
σώμα, θα δώσεις και ψυχή, δώρα στην ευωδία,
μαγεία που θα σου κλέψει μυστικά
ότι ανέτειλε για σένανε ο χρόνος.

Μην αμφιβάλεις! Ανθός του πάθους και του έρωτα.
Σκοτεινές λωρίδες στα κόκκινα πέταλα.
Σταγόνες απο αίμα που αστράφτουν δόλια στο φως του φεγγαριού.

θα πλανηθείς στου ονείρου του το γύτεμα,
και τη ζωή σου θα χαρίσεις
, έρμαιο σε αγέρηδες ανατολίτες,
που νότες, σε όργανα αρχαία θα παίξουν απαλά.

Ανθός του πάθους και του έρωτα,
φυτεμένος στην χούφτα του, καθρεπτισμένος στο βλέμμα του,
ευωδιαστός στα δυο του χείλη...

Κάθε που αγγίζεις κόβεσαι
κάθε που μυρίζεις χάνεσαι
κάθε που θωρείς μαγεύεσαι...

Φυλάξου....αν και τα μάτια σου καθρεπτίζουν κιόλας τα αστέρια και απο την άκρη του χειλιού, αργοκυλά πορφυρό το αίμα!