Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Να γεννηθώ To be born

Να γίνεις πατρίδα μου , να γίνω γη σου... για να αποκτήσεις ρίζες, για να ανδρωθείς και να ψηλώσεις.

Να γίνω ουρανός και γίνε εσύ φεγγάρι, για να σε αγκαλιάζω μέρα νύχτα,  μαζί στο φως και στο σκοτάδι, στους αιώνες.

Να γίνεις θάλασσα κι εγώ να βυθιστώ στα πιο μεγάλα βάθη της... Να σε πιω καθώς  με καταπίνεις.

Κύκλος ολόκληρη γύρω σου να κλείνω, από πορφυρή κιμωλία, που ματώνει την επιφάνεια αν προσπαθήσεις να τη σβήσεις. 

Προέκταση τα δυο σου χείλη που θα ορίζουν τα δικά μου. κι επέκταση τα δάκτυλα σου να φωλιάζουν στον κόρφο και τα  μαλλιά μου. Ένα κουβάρι ανάσες, κορμιά και αρώματα στον καμβά του έρωτα που ανακατεύτηκαν με βία..

Ταξιδευτής σκληρός είσαι. Με πηγαίνει η σκέψη σου φτερουγίζοντας εκεί, κι εδώ με γυρνά το κορμί μου εμβόλιμα  τραυματίζοντας με.  Και πάλι η επιθυμία μου με σέρνει πέρα...

Κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου. Σε μια γωνιά του ονείρου σου   , μια τόση δα κουκκίδα, σε στάση εμβρυακή, εγώ, αναμένω να γεννηθώ μόλις σε συναντήσω. Να δω το φως, τη ζωή, τον έρωτα... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

“ΠΟΡΦΥΡΟ ΠΕΛΑΓΟΣ” της Γεωργίας Κακαλοπούλου, γράφει η Καλλιόπη Γιακουμή-Κουγιώνη

✔️Θα σας πω λίγα πράγματα για την ιστορία-κυριολεκτικά λίγα- και θα το κάνω συνειδητά, γιατί δεν θέλω να στερήσω ούτε ένα ψήγμα από την αναγ...