Μόνο τα παιδιά

Η Άνοιξη κοιμήθηκε σε έναν αγρό με αγκάθια. Και η νύχτα βαριά τα έθρεψε με αποτέλεσμα να χωθούν στο πλουμιστό της φόρεμα, να αγκιστρωθούν στο μαλακό της δέρμα, να μπλεχτούν στα μεταξένια της μαλλιά. Και μάτωσε. Και φυλακίστηκε. Και ούρλιαξε!.
Άλλοι αδιαφόρησαν.
Άλλοι κρύφτηκαν.
Κάποιοι κουβάλησαν ποτιστήρια και λίπασμα γελώντας με φανατισμό.
Μόνο τα μικρά παιδιά κρατούν στα χέρια τους ψαλίδια. Από εκείνα που κόβουν χαρτόνια και φτιάχνουν ανθρωπάκια στη σειρά, πιασμένα χέρι χέρι.
Μόνο τα παιδιά. Αυτά με τα αθώα μάτια.
Αυτά θα ελευθερώσουν την Άνοιξη...